Deel je verhaal
-
Zou ik ooit weten wat ik WEL wil????? (Verhaal 47)
Hoi allemaal, allerleest wat fijn om jullie verhalen te lezen, ik merk daardoor dat ik niet de enige ben, wat heel fijn is.
Daarom heb ik besloten om ook ( deels ) mijn verhaal te delen.
Ik ben 23 jaar, en werk momenteel in de verslavingszorg. Een aantal jaar geleden is mijn moeder overleden aan Kanker, een hele heftige gebeurtenis, iets waar ik nog steeds last van heb. Daarna ben ik nooit meer dezelfde persoon geweest, wat logisch is zou je denken..
Voordat mijn moeder ziek werd was ik een heel go with the flow persoon.. alles kon, feesten, vrienden, familie, heel veel werken. Eigenlijk was ik altijd tevreden en genoot ik.
Sinds een aantal jaar dus al niet meer, ik merk dat ik na die jaren rouwen iets heb ontwikkelt. Het constant vooruit denken, niet wetende wat ik wil, letterlijk overal twijfels over.. denk aan relatie, werk, war wil ik wonen? ben ik wel goed op weg? wat als ik dit niet doe, krijg ik daar dan later spijt van?
Het komt ook voor dat ik vaak vooruit denk bij een situatie, voorbeeld: Stel ik heb ruzie met mijn vriend, dan denk ik meteen van: oh als het uit gaat dan moet ik verhuizen, moet ik dit en dat regelen enzovoorts.. mijn gedachten gaan zo ver vooruit, terwijl dit niet nodig is. Ook heb ik al een hele tijd dat ik niet meer weet of ik met deze relatie verder wil, vaak hele nare gedachten, en als ik mijn vriend dan zie ik heb zoveel spijt, en draai ik die gedachten meteen weer terug... super vervelend.
Vaak leef ik ook niet in het nu, maar denk ik constant vooruit of achteruit, waardoor je niet meer kan genieten. Ik word er zo gek van, piekeren snachts en niet meer kunnen slapen.. Zou ik ooit weten wat ik WEL wil?????
Iemand enige ervaring??anoniem.. maar wel gek aan het worden> 2 jaar geleden -
Bang mensen te verliezen (Verhaal 21)
Ik ben bang mensen te verliezen en ieder moment van de dag zenuwachtig.
Hopelijk kan ik hier even mijn verhaal kwijt en krijg ik mogelijk wat erkenning.
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Bijna 2 jaar geleden heb ik hele intensieve therapie gehad met EMDR.
Dit heeft erg goed geholpen en over het algemeen kon ik het redelijk onder controle houden. Er werd mij gewaarschuwd dat deze mentale strijd bij mij altijd een rol zou blijven spelen. Maar op het moment van zeggen ging het goed en dacht ik 'ik kan de hele wereld aan'.
Nu 2 jaar later merk ik steeds meer en vaker dat de angt erger wordt (dit is dus nooit weg geweest maar was wel te overzien).
Ik ben dan vooral bang dat mijn vriend op wat voor manier dan ook bij mij weg gaat. En dit begint al als ik in de ochtend wakker word, er gaat dan gelijk een
knop aan waarin ik aan bijvoorbeeld de volgende dingen denk: heeft hij een ongeluk gehad? Is hij wel naar zijn werk en niet stiekem bij een andere vrouw?
Deze scenario's spelen zich dan ook als een film in mijn hoofd af, het voelt dan zo echt dat ik extreem in paniek raak.
De meeste angsten heb ik dus rondom mijn vriend. Soms zijn de voorstelling die ik maak in mijn hoofd zo echt dat mijn stemming en reacties in 'het echte leven' hier op aan sluiten. Dat betekent soms dat ik mijn vriend op dat moment echt intens kan haten terwijl ik eigenlijk zielsveel van hem hou. Ik kan hem dan niet aankijken, knuffelen of wat dan ook. Soms wil ik dan letterlijk van mij af slaan.
Mijn gedachten zijn dus soms zo echt dat ik mij hier helemaal in verlies en het soms niet meer onder controle heb.
Ik vraag mij af of mensen zich hierin herkennen, en wat jullie hiermee doen?
Sil> 2 jaar geleden-
Ik heb dit in mindere mate, maar herken het wel. Probeer in ieder geval terug te denken aan wat je hebt geleerd tijdens je therapie om niet in de angst mee te gaan. Ik lees ook veel dat je op een soort opfriscursus moet gaan na verloop van tijd. Dus even de dingen weer oppakken van de therapie met de hulp van je psych. Wat mij helpt is alert zijn op de signalen en zo snel mogelijk afleiding te zoeken. Als ik eenmaal de doemscenario's aan het bedenken ben is het veel moeilijker het te stoppen, dan wanneer het net begint. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je weet dat je niet de enige bent. Alleen dat helpt mij me al om me beter te voelen, dus bedenkt dat je dit wilde delen.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi onbekende, Ik herken je verhaal heel erg. Ik ben nu nog zoekende naar hulp. Mij aan het oriënteren wie of wat mij kan helpen.
De angsten die ik soms heb betreft ook wel mijn kinderen, als ze dan alleen naar buiten zijn, komt er soms in mijn hoofd op, stel dat ze aangevallen worden of beroofd worden. In mijn hoofd speelt dan al de hele film af dat ik in de auto stap, op zoek ga naar etc. Ik voel spanning in mijn lijf op komen, raak geïrriteerd.
Daarnaast heb ik hetzelfde als jij met je vriend, maar dan met mijn vriendin.
De angst dat ik haar kwijt raak. Ben ik wel goed genoeg, wat als ze op haar werk een slimmer of leuker iemand tegen komt.
Dit terwijl ze zo vaak zegt dat ze van mij houdt, niemand anders wil etc.
Dat wat jij zegt is zo vergelijkend. Ze heeft niks verkeerds gedaan, maar door de gedachte die je al krijgt kan je gewoon de ander gaan "haten". Dit is juist zo oneerlijk en niet verdiend.
Het maakt mij op dit moment echt moe. Constant "aan" staan met mijn lichaam en hoofd.
IK hoop dat jij er weer bovenop bent of dat het in ieder geval weer beter gaat met je.Roy> 2 jaar geleden
-
-
Ik ben ten einde raad en uitgeput (Verhaal 46)
Ik ben 36 en heb al en paar erg diepe dalen gekend, ik heb hulp gezocht en gevonden bij mijn psycholoog en medicatie. Net nu ik dacht dat ik er weer wat bovenop was, speelde mijn angststoornis weer op. Slapeloze nachten, urenlang piekeren,... Het begon weer toen een vriendin (waar ik sterke gevoelens voor koester) laatst een ongelukje had, niets rampzalig maar ze blijft klachten ondervinden. Urenlang lig ik te denken, te googelen, te hopen dat het tóch niets ernstig is, doodsbenauwd dat ze nog lang pijn zal hebben. Ik wil er zo graag over praten maar ik wil niet idioot overkomen. Het triggert ook andere dingen. Ik vermijd opnieuw sociaal contact, lichamelijke klachten, concentratiestoornissen... Ik ben ten einde raad en uitgeput.C> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
ik herken het helemaal ,het gaat bij mij nooit meer over ik wordt er werkelijk knettergek van
guus> 2 jaar geleden
-
Aanvallen van een paar uur en dan weer een paar uur geen last (Verhaal 29)
Hallo,
Ik heb alle verhalen op dit forum doorgelezen maar geen enkele lijkt op mijn verhaal. Daarom ben ik erg benieuwd of iemand dezelfde klachten als ik ervaart.
Ik heb 5 jaar geleden al eens een periode van ongeveer 6 maand last gehad van paniekaanvallen. Toen begon het heel heftig. Ik ging dan continu van uren paniek naar uren geen klachten. Dit begon heel heftig en gedurende de maanden verstreken zakte ik steeds minder diep in de paniek. Na 6 maand was het toen over.
Nu heb ik de afgelopen 11 maanden hetzelfde ervaren. 11 maanden geleden werd ik overvallen door paniek. Ik dacht dan echt gek te worden, verstrikt te raken in mijn angstige gedachten, en nooit meer normaal te kunnen denken/functioneren. Dit ging weer om aanvallen van een paar uur en dan weer een paar uur geen last. Deze paniek monde ook nooit uit in hyperventilatie. Ook merk ik dat mn angst zich vaak verschoof. Ik heb in de afgelopen maanden ongeveer 10 angsten gehad tijdens die paniekaanvallen. Het word steeds minder en minder heftig en ik heb het idee dat het in de komende weken helemaal zal verdwijnen. Net als de vorige keer.
Herkent iemand dit????? Ik hoop het!Rs> 2 jaar geleden-
Hoi!
Ik las je bericht en ik herken mezelf hierin.
Ik heb maanden last gehad van paniekklachten en ik denk een soort paniekaanvallen. Hierbij heb ik geen hartkloppingen en overduidelijke hyperventilatie, wat wel bij angststoornissen voorkomt. Het is ook even maanden weg geweest, en nu is het weer terug. Heel raar..Judith> 2 jaar geleden -
Ik herken het ook hoor. Vroeger wel last gehad van hyperventilatie, maar door de jaren heen raak ik niet meer op die manier in paniek. Ik denk omdat ik lichamelijk rustig kan blijven door ervaring. Maar net wat jij zegt. De angst kan wel uren aanhouden. Het voelt heel eenzaam. Mensen hebben het niet in de gaten. Kan wel functioneren met angst alleen het is wel tergend. Als ik heel veel stress heb gehad en moe ben geweest ben ik extra gevoelig voor rare gedachten en angst en word ik een prooi.
Niel> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar , ik heb het al jaren en nu ga ik EMDR doen
Annuska> 2 jaar geleden
-
-
Ben bang voor ziektes bij anderen (Verhaal 17)
Hoi,
Ik heb een angststoornis. Ben bang voor ziektes maar dan niet bij mezelf maar bij andere mensen.. vooral mijn familie. Nu gaat het dan over mijn dochtertje, elke keer denk ik weer “het zal toch niet” “straks heeft ze dit of dat” en met veel paniek erbij en het gaat 24/7 door...... wordt er zo moe van!!! Iemand hier bekend mee??M20> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Herken dit wel.
Ben dan ook juist heel bang dat iemand ziek is door mijn toedoen. Met Corona ook heel bang dat ik andere zou besmetten zonder dat ik dit door had. Maak het dan vaak zo groot dat iedereen in mn hoofd al doodziek zijn. Heel erg lastig en idd doodvermoeiendA.> 2 jaar geleden
-
Als je last van angsten hebt moet je afleiding zoeken (Verhaal 45)
Als je last van angsten hebt moet je afleiding zoeken zoals tv kijken of aan leuke dingen denken als ik angstig ben dan denk ik altijd je ke kan het noout nooit opgeven maar doorzettenAntje> 2 jaar geleden -
Zie zoveel dingen die overeenkomen (Verhaal 43)
Ik kijk vaak op dit soort forums en zie zoveel dingen die overeenkomen.
Ik ben een man en sinds m’n 22ste heb ik gediagnosticeerde adhd/add en GAS. Ik heb destijds concerta geprobeerd maar het vlakte me heel erg af. In de afgelopen jaren heb ik veel meegemaakt en omdat ik iemand ben die veel pieker en de hele dag door maalt over van alles. Het liefst z’n hele toekomst vooruit plant heb ik veel en vaak angsten en onrust. Ik heb sinds een jaar een super leuke vriendin, en onze relatie begon best moeilijk. Ze had al een relatie maar was niet meer gelukkig. Ze ging vreemd met mij. En uiteindelijk kregen wij ook een relatie. Ik ben onze hele relatie eigenlijk al angstig geweest. En die angst is niet reeel maar is er wel. Wat als ze dit bij mij doet? Wat als ze me niet meer leuk genoeg vind? We hebben ook een beste afstand tussen ons in dus zien elkaar ook niet vaak. Nu na 1,5 jaar hebben we besloten om te gaan samenwonen. Maar nu het puntje bij het paaltje komt vind ze het eng en twijfelt ze. Dit geeft mij ook weer onzekerheid. Ik hou enorm veel van haar maar door mijn angststoornis heb ik duidelijkheid nodig. Of dit heb ik mezelf aangepraat. Want ik zou graag gewoon met de flow willen meegaan en gewoon van dag tot dag willen leven.
Ik ben de laatste dagen zo erg gespannen. Ik kan zo boos worden. Adem verkeerd. Voel me continu angstig, als ik bijvoorbeeld door boosheid of gespannenheid pijn op m’n borst krijg.. pieker enorm veel. Denk continu na over of ik dit allemaal nog wel
Wil of het me niet teveel
Wordt of ik dit allemaal nog kan, of dit ooit over gaat, of ik me ooit beter ga voelen. M’n angststoornis is nog erger geworden nadat mijn broer me angstig heeft gemaakt door Corona en de vaccinatie die ik heb gehad. Ik ben continu bang dat ik iets met me
Hart heb of krijg. Ik wordt gek van deze angst, wil zorgeloos leven en vrolijk zijn en niet continu die stemmen in m’n hoofd horen die me over alles laten twijfelen. Ik weet ook diep van binnen dat mijn vriendin enorm gek op me is en niet bij me weg zou gaan, en dat we ook samen gaan wonen. Maar ik maak mezelf gek met m’n eigen gedachtes.. heb er zelfs over nagedacht om weer een adhd middel te gebruiken in de hoop dat als ik minder gedachtes in me hoofd heb ik minder pieker…Merijn> 2 jaar geleden -
Alsof ik examen moet doen (Verhaal 42)
Ik heb sinds een half jaar last van nerveusiteit. Of ik examen moet doen alleen nog iets erger en het gaat ook niet weg. Alleen als ik medicijnen gebruikt en dat wil ik liever niet.
Heeft iemand hier ook last ?
Wat is er tegen te doen.Elle> 2 jaar geleden -
Angst voor plekjes en bultjes bij privé deel (Verhaal 41)
Hoi allemaal,
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en heb ondertussen al de denkbare therapieën gevolgd. Mijn angst gaat vooral over plekjes en bultjes bij je privé deel. Ik denk dat dit voorkomt uit mijn verleden. Nou zit ik met regelmaat bij de huisarts met als gevolg dat ik mij steeds meer ga schamen. Maar niet bellen is ook geen optie omdat ik mezelf niet gerust kan stellen.
Ik begin zo langzamerhand de moed te verliezen dat ik hier ooit nog vanaf kom. Ik ben zo toe aan rust in me hoofd en niet dat gepieker steeds.
Hebben jullie nog tips voor therapie? Ik heb al cognitieve gedragstherapie en emdr gehad.
GroetjesAnoniem> 2 jaar geleden -
De afgelopen jaren is het flink verergerd (Verhaal 40)
Hallo allemaal,
Spannend om hier mijn verhaal te doen. Waar moet ik beginnen? Vanaf dat ik 12 was heb ik al last van overmatige spanning. Als ik ruzie met iemand had of iemand nam mij iets kwalijk dan heb ik erge spanning, misselijk, huilen en niet goed meer functioneren totdat het was opgelost. Ik kon nog wel onderscheid maken tussen iets “normaal spannend vinden” en de spanning met buikpijn, misselijk en error in mijn hoofd. Dit is helaas nooit meer weggegaan.
Dit is de afgelopen jaren helaas wel anders geworden. De afgelopen jaren is het flink verergerd. Nu kan ik flinke paniek van gebeurtenissen in mijn hoofd hebben. Ik reageer op veel dingen heel angstig tegen paniek aan. Sinds kort heb ik dit ook in ruimtes waar ik niet zo snel weg kan omdat dit gek is of in een tunnel. Dit heb ik nooit gehad. Het gevoel dat ik niet voldoende zuurstof krijg. Dit is in combinatie met dat nare gevoel als iemand boos is op mij/of kan zijn/kan worden.
Kent iemand dit? Weet iemand tips? Bij vragen graag stellen, ik heb het misschien niet duidelijk genoeg opgeschreven. SorryAnne Ella> 2 jaar geleden -
ik weet niet of ik hier ooit overheen zou kunnen komen (Verhaal 22)
Ik heb jarenlang wakkergelegen van geluidsoverlast veroorzaakt door buren. Niet alleen 's nachts maar ook overdag ging het door. Dit kwam door verschillende huisgenoten die samenwoonden en verschillende ritmes hadden. Ik heb vervolgens mijn huis verkocht en tijdelijk een appartement gehuurd omdat mijn nieuwbouwhuis werd gebouwd. Ik woon nu sinds 4 maanden in mijn nieuwbouwhuis en ik merk dat ik ontzettend weinig kan hebben. Deuren die hard dichtslaan, harde muziek die ik hoor van buren, stemmen die ik hoor van buren. Ik slaap slecht, heb paniekaanvallen en huil de hele dag door. Ik denk dat ik hulp moet gaan zoeken bij een psycholoog maar ik weet niet of ik hier ooit overheen zou kunnen komen.
Heeft iemand anders hier ervaring mee?Anoniem> 2 jaar geleden-
Je bent waarschijnlijk erg opgefokt de hele dag, als er dan iets gebeurt dan irriteer je je meteen mateloos.
Bewegen helpt bij mijAnoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit is heel herkenbaar. Je bent gestresst en kan daardoor niks hebben. Ik heb nu zelf erg last van angst/paniek aanvallen. Totaal geen energie en durf eigenlijk nergens naar toe wat ver van huis is. Ik denk ook vaak dat het nooit beter meer word maar dat is niet waar. Het kost veel tijd om je weer goed te voelen. Probeer elke dag 2 keer te wandelen buiten en vraag hulp bij de huisarts.
Martine> 2 jaar geleden
-
-
Hartinfarct of hartstilstand (Verhaal 39)
21okt 2021. Ik zit achter de computer ineens wordt het heel erg naar in mijn hoofd. enorme hartkloppingen en angst ziekenhuis is niks uitgekomen. nu 6 maanden later psycholoog en spyschiater betrokken december 2021 een scan van mijn hart gemaakt hier kwam niks uit. dagelijks voel ik me alsof ik bewusteloos raak en of een hartstilstand krijg ik ben 29 jaar en wil niet dood ik wil gewoon dat ik weer normaal leven krijg . mijn huisarts wil mij niet terug verwijzen naar de cardioloog ze zegt dit niet nodig te vinden maar zowel tijdens rust hartkloppingen en als ik bij mensen op bezoek ben en het gaat perfect komt er ineens dat moment dat ik helemaal sta te bewegen (zweven ) dan lijkt het ook alsof je bewusteloos raakt . ik slik excitalopram 15mg maar het ondersteunt me niet . ook wordt ik vaak sochtends wakker er dan ineens gevoel van bewusteloos hartinfarct of hartstilstand dan zie ik mijzelf er gewoon bij neer vallenAnoniem> 2 jaar geleden -
Genieten is nog ver te zoeken (Verhaal 38)
Ik ben 46 jaar en leef elke dag met angst.zo bang voor de dood en dat overheerst.genieten is nog ver te zoeken.dit heb ik nu al 7 maanden.ik weet niet er mee om te gaan. Hoe leer je daar mee omgaan?
Liever nog hoe kom je er vanaf?Moo> 2 jaar geleden -
Oorsuizen op de maat van mijn hartslag (Verhaal 36)
Hallo,
Ik ben altijd al een stresskip geweest en pieker heel veel van wat er in de toekomst kan gebeuren tot aan hypochondrie (ziekteangst).
Ik heb er sinds kort ook oorsuizen bij aan de linkerkant wat op de maat van mijn hartslag gaat, is dit herkenbaar voor iemand?
Ik doe nu al een paar weken een online coaching maar tot nu toe merk ik daar nog niet veel van.
Ik ben op een punt aangekomen dat ik even niet meer weet hoe ik dit op moet lossen, ik denk constant dat er wat ergs met me aan de hand is.
Iemand tips?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi!
Heel herkenbaar! Oorsuizingen op maat van hartslag! Wat er simpel bij kan helpen is om je oren bij de huisarts uit te laten spuiten (oorsmeer), dan gaat de druk eraf en hoor je de hartslag niet meer!!
SuccesCaro> 2 jaar geleden
-
Volgens KNO hoort het bij de angststoornis (Verhaal 11)
Hallo
Laatst jij de psycholoog te horen gekregen dat ik een gas heb.
Mijn vraag aan jullie is of jullie daar ook de klacht van brok in de keel bij hebben. Ik ben het 24 uur 7 en dat al ruim een half jaar. Wordt er gestoord van...kno kon niets vinden dus moet echt gaan geloven dat het bij de angststoornis hoort maar heb daar grote moeite mee. Blijft maar door mijn hoofd spoken dat het iets ernstigs is.
Ik zoek dus een soort van geruststelling hier.
Gr MoniqueMonique> 2 jaar geleden-
Hallo,
Ik heb zelf al sinds mn 16de gas. Ik merk bij mezelf dat ik continue onder spanning sta. Een brok in mijn keel of buikpijn.
Je bent niet de enige!Liset> 2 jaar geleden -
Hè!
Heb ik ook last van. Alleen als ik gespannen ben en het wat minde gaat. Ook paar maanden per jaar. Allemaal spanning..Roos> 2 jaar geleden -
Hai Monique,
Hier heb ik ook last van. Zelfs een slokdarmonderzoek gehad, niks aan de hand. Het is inmiddels wel een stuk minder. Het word steeds minder naarmate ik mijn GAS meer onder controle krijg.
Groeten en sterkte!Anoniem> 2 jaar geleden -
Beste monique,
Ik heb hier ook last van en las een reactie van 'anoniem' dat hij of zij een onderzoek van de slokdarm gehad heeft.
Ik ben gewoon weg niet gerust te stellen dat ik niets ernstig heb. Ik vind dit al naar genoeg..
Een gevoel alsof er eten blijft hangen in mijn keel, slokdarm. Misselijk, opgeblazen gevoel, lusteloos. Wordt er gewoon gek van.
Ik heb een gegenaliseerde Angststoornis. Constant maar mijn gedachten die heel negatief zijn. De huisarts zegt dat mijn klachten komen door spanning/stress/angst.
Maar ik heb toch echt het gevoel dat er wat tussen mijn borsten vast zit.. Binnenkort heb ik een afspraak bij de psycholoog en psychiater (voor het vragen van advies ivm medicatie Angststoornis)
Hoop dat het dan wat beter gaat met me!
Gaat het inmiddels beter met jou Monique?
Groetjes,
ShaSha> 2 jaar geleden -
Hoi Monique en anderen,
Het gevoel van een “brok in de keel” is een van de meest voorkomende symptomen van stress. Als we ons zorgen maken/bang zijn, zijn we geneigd om de spieren rond de hals aan te spannen. En dat leidt tot dat gevoel in de keel.
Het besef dat er niks ernstigs aan de hand is heeft het voor mij verholpen, dus als jij daar een bezoekje aan de dokter/een specialist voor nodig hebt zou ik dat zeker niet nalaten.Karel> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Zo die is herkenbaar! Er zijn filmpjes op YouTube met ontspanningsoefeningen voor je hals bij stress. Die zijn de moeite waard! Een van de dingen die ik nog altijd doe als het weer terugkomt is..heel langzaam je hoofd achterover doen, en daarna de lucht kussen, eerst midden, dan linksboven en rechtsboven. Je voelt dan ook de rek in de spieren rondom je keel. Misschien helpt je dat?
H> 2 jaar geleden
-
-
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis (Verhaal 25)
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis en soms ook wel paniekaanvallen met hyperventileren.
De laatste weken gaat het helaas niet zo goed. Ik ben naar de huisarts geweest en die heeft mij doorverwezen naar een GGZ instelling voor psychische hulp.
Gelukkig kon ik daar snel terecht dus binnenkort kan ik beginnen met cognitieve gedragstherapie. Heeft iemand anders daar ervaring mee? Ook heb ik er sinds kort (helaas) medicijnen voor.Anoniem> 2 jaar geleden-
Cognitieve therapie heeft geholpen bij mij.
Maar je moet er altijd mee blijven doorgaan.
Il heb geaccepteerd dat ik altijd GAS stoornis zal hebben maar je moet er mee leven omgaan.
Ik heb ook nog wel slechte dagen maar blijven schrijven en oefeningen doen.muiske> 2 jaar geleden -
Hoi Anoniem, ik heb ook een GAS.
Het uitte zich in heel veel facetten van mijn leven. Ik heb cognitieve gedragstherapie gedaan, dat helpt aardig. Ook heb ik medicijnen gekregen.De de eerste paar weken was het wennen (beetje naar), maar nu gaat het goed. De medicijnen zijn echt een enorme steun in mijn rug.. ik ben bijna 60, ik wou dat ik ze eerder had gekregen, dan had mijn leven er anders uitgezien.
Ze helpen mij, ik durf nu stappen te zetten die goed zijn voor mij.
Ik heb meer moed, echt waar, moed om mijn angsten te overwinnen. Heerlijk!
Groetjes Ikzelf.Ikzelf> 2 jaar geleden -
Hoi, ik kamp ook met Gas en depressie. Heb al veel medicijnen genomen. Welk helpt bij jou? Groetjes, Werner
Werner> 2 jaar geleden -
Zou je vriendelijk willen adviseren om van de medicijnen af te blijven. Het haalt mogelijk een scherp randje eraf (zinvol???) Bovendien stelt het t probleem alleen maar uit.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik ben nu naar Leuven aan het gaan voor TMS ,maar het is heel waarschijnlijk niet voor mij weggelegd .Ik sta op met onverklaarbare angsten en ben zo onrustig dat ik zo echt niet meer verder wil ,ik huil ervan ,er moet toch iets aan te doen zijn .
Heel herkenbaar> 2 jaar geleden -
Ik ken het als geen ander. In eerste instantie zou ik je magnesium in de vorm van het merk Metarelax aanraden. (Verlichting)
Dit bevat volgende stoffen:
- Magnesium
- Taurine
- vitamine d
- vitamine B6 , B9 en B 12Kris> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik weet sinds een aantal maanden dat ik gas heb. Ik ben nu bezig met cgt en volgende week start ik met emdr. Cgt werkt voor mij nog niet echt. Wel heeft het mij erg geholpen om er open over te zijn en na 20 jaar het masker af te zetten.
P> 2 jaar geleden
-
-
Maar ik vertrouw het nog echt niet (Verhaal 35)
Hoi ik ben Jimmy 25 jaar.
Het begon allemaal bij mij van de zomer.
Cafeine op. Ik had snachts hoge hartslag. Schrok ik van. Eerste paniekaanval zonder dat ik het door had. Kotsend op de wc van angst.
1,5 maand terug. Zat ik sochtends op de fiets naar me werk. Hoge hartslag rare ademhaling. Druk op de borst. Wou ik bijna 112 bellen. Toch naar de huisarts sochtends. Niks aan de hand. Paar weken later (nog steeds druk op de borst dagelijks.) hartkastje genomen. Niks op te zien natuurlijk..
Weekje later ongeveer. Echt trillend in bed snachts met hartkloppingen. En zo een paar keer naar de huisarts geweest. Nog steeds alles goed. Maar ik vertrouw het nog echt niet. Nu heb ik de klachten nog steeds. (Druk op de borst. Die uitstraalt naar me schouder en arm. Stijve nek en kaak ook wel eens & kloppingen in me schouder & Soms last van me middenrif zoals vanmiddag. Gaf me ook een aanval. En zaterdag gesport. En nu echt al 3 dagen kramp en (spierpijn?) in me been? Hij klopt telkens en is stijf. Dat helpt ook niet echt mee. Volgende week ggz wat duurt dat lang...Jimmy S.> 2 jaar geleden -
Behoorlijk uit de hand gelopen (Verhaal 28)
Hi Allemaal,
Ik ben eigenlijk altijd al erg gevoelig geweest voor spannende en angstige situaties (zo heb ik claustrofobie en hoogtevrees) en kan ik me snel te druk maken om dingen.
Sinds een paar maanden is dit behoorlijk uit de hand gelopen. Het begon een aantal maandag geleden toen ik met mijn vriend uiteten was, ik voelde me niet helemaal op mn gemak en begon ineens heel erg te zweten, werd erg misselijk, duizelig en ik voelde een hele erge druk op mn borst waardoor ik bang was dat ik dood zou gaan. Ik ben toen naar huis gegaan en uiteindelijk zakte het langzaam weg toen ik mn bed ging liggen.
Sinds die tijd heb ik eigenlijk elke dag last van angst, stress en lichamelijke klachten. Ik voel me erg onrustig en kan ineens heel angstig worden voor dingen die helemaal niet nodig zijn. Ook heb ik al een aantal maanden heel erg last van pijn op mn borst en duizeligheid. De ambulance is hiervoor snachts een keertje langsgeweest maar op het hartfilmpje was niks geks te zien. Vanwege de langaanhoudende duizeligheid en hoofdpijn heb ik een mri scan gehad maar ook hier zijn gelukkig geen gekke dingen uitgekomen.
Verder heb ik ook regelmatig last van een gek gevoel in m'n lichaam, alsof mn armen en benen tintelen of juist heel zwaar aanvoelen. Wanneer ik hier veel last van heb, heb ik zelfs soms het gevoel alsof ik door de aarde zak en ik totaal niet stevig op mn voeten sta. Naast deze gekke klachten heb ik met vlagen last van moeite met slikken en heb ik erg veel pijn onder mn borst (ik denk dat dit maagpijn is).
Ik loop nu bij een psycholoog voor EMDR behandelingen en dit heeft de klachten wel iets verlicht maar helaas heb ik er nog steeds heel veel last van.
Zijn er mensen die dit herkennen en misschien tips hebben? Heel erg bedankt!Anoniem> 2 jaar geleden -
Wat fijn om dit allemaal te lezen! (Verhaal 26)
Misschien raar om te zeggen, maar wat fijn om dit allemaal te lezen! Zoveel is herkenbaar.ik dacht dat ik gek werd. Maar als ik dit lees denk ik: gelukkig er zijn meer mensen zoals mij.
En iedereen net even anders, qua klachten maar de grote lijn is hetzelfde.
Jullie verhalen lezen geeft mij een stukje rust.
Ik hoop dat iedereen snel een oplossing /hulp vind.Sara> 2 jaar geleden -
Ik krijg de angst niet onder controle (Verhaal 29)
Ik ben altijd al een persoon geweest die moeilijk met stress om kan. Een examen, stage. Het was voor mij allemaal een hele grote opgave. Maar voor de rest had het geen invloed op mijn dagelijks functioneren. Bij het ouder worden, is dit geleidelijk aan veranderd.
Dagelijks zit ik met het gevoel alsof ik gewoon niet rustig kan worden. Ik ben angstig zonder dat hier een aanwijsbare reden voor is en heb de hele dag een opgejaagd gevoel. Ik maak me ook zorgen over alles, is mijn vriend wat later thuis, gaat hij ergens naartoe.
Deze situaties zijn vreselijk. Daarom weet ik niet meer of dit normaal is.. want ik wil er zo graag iets aan doen maar het is sterker als mezelf. Ik krijg de angst niet onder controle..
Anoniem> 2 jaar geleden-
ik heb hier ook last van. Al 900 dagen
Maarten> 2 jaar geleden -
Ik herken mij hierin .ik ben nu bezig met tre trauma
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hi Anoniem,
Zou het helpen als je de behoefte om angsten onder controle te willen krijgen los zou laten?
Om iets te proberen te controleren of onderdrukken staat gelijk aan het probleem groter te maken. Dat waar je je energie naartoe brengt, groeit.
Leven mèt angst en de energie naar andere dingen te sturen zou mogelijk 'n antwoord zijn. Trek de stekker uit die stroom negatieve energieën.
Ik ken de verstikkende kracht angst en stress. Onderdrukken van deze krachten kost veel energie en je probeert ze weer naar binnen te duwen. Maar ze moeten gevoeld en geaccepteerd worden.
Laat ze stromen, probeer er doorheen te ademen, zonder dwang en zonder er van af te willen komen. Zoek naar de "neutraalstand" in je geest, laat het stromen als 'n Buddha. Zo stromen het je systeem uit.
Veel goeds, MarcelMarcel> 2 jaar geleden
-
-
Heb er inmiddels een sport van gemaakt om het te verbloemen (Verhaal 23)
Al zou lang ik me kan heugen ben ik erg op mezelf. Zoek nooit mensen direct op. Toen ik enige jaren door een bijna overspannenheid door mijn werk werd belande ik bij de huisarts. Ik werd naar een psycholoog gestuurd. Ik deed twee sessies ik had geen klik met de psycholoog en was te eigengereid. Er werd een generaliseerde sociale angststoornis geconstateerd.
Ik heb me redelijk kunnen herstellen maar natuurlijk komt het als een boemerang ook weer terug.
Het rare is ik heb er inmiddels een sport van gemaakt om het te verbloemen haast niemand weet ervan.
Mijn vraag is of jullie mijn klachten herkennen die ik nu nog met regelmaat ervaar herkennen. In principe ben ik niet op mijn mondje gevallen en ben ik communicatief sterk aanwezig, Maar na bepaalde activiteiten te veel drukte stress op de werkvloer bv, een dag alleen op pad voor mijn plezier, activiteiten zoals bv een werkoverleg. Ik voel me vaak niet op mijn gemak. Wat zich na afloop uit in weken lange spierpijn, nek schouders, band om het hoofd, spanning op de ogen kan ze nauwelijks open houden. Nu na corona was ik natuurlijk minder alleen op pad geweest. Van de week ben ik weer voor het eerst alleen weggeweest. wat zich uitte in druk op het hoofd, tot misselijkheid en duizeligheid aan toe. Na paracetamol neemt het iets af. Ik moet op tijd mijn rust nemen na drukke dagen, ik voel soms net een oude dame terwijl ik net 41 ben...Laura> 2 jaar geleden -
Dat is er 3,5 jaar geleden uitgekomen toen t allemaal teveel werd (Verhaal 16)
Hoi,
Mijn ik ben 27 jaar oud en ik heb gegeneraliseerde angst, paniek en verlatingsangst. Dit is allemaal zo 3,5 jaar geleden eruit gekomen op t moment dat t allemaal teveel werd. Ik heb een pittige jeugd gehad, dus dat er iets ging gebeuren en dat ik op knappen stond was niet zo raar.
In t begin durfde ik mijn huis niet eens meer uit, nu gaat dat echt veel beter. Ik heb medicijnen gekregen en omdat ik mij zo slecht voelde nam ik dat ook allemaal maar aan. Nu 3,5 jaar later, heb ik nog steeds veel last ervan.. last van de medicijnen, last van t niet slapen, last van pieker gedrag, last van angst en paniekaanvallen, last van onzekerheid en ik vraag mij zeker minimaal 4x in de week af of ik ooit wel weer echt beter wordt..
Ik zit in therapie waarbij ik mag slaan en schoppen en dat is lekker. Ik jank daar veel (eindelijk). Medicijnen ben ik nog steeds niet blij mee, maar inmiddels durf ik natuurlijk ook niet meer te stoppen ermee..
Is dit allemaal raar? Pak ik t totaal verkeerd aan? Hoort dit erbij.. en blijft t voor altijd zo?
LiefsLotte> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Lotte. Zo te lezen, vind je het erg fijn als je je energie kwijt kunt. Misschien is het een idee om een sport te doen waarbij je veel energie kwijt kunt? Zo ben je ook even uit je gedachten en heb je de mogelijkheid om even in het moment te leven. Heb je niemand in je omgeving die zin heeft om te sporten? Vrees niet, er zijn tegenwoordig genoeg sportmaatjes-pagina's waarop je iemand kan vinden die dezelfde interesses deelt. Voor wat betreft je medicijnen: het is ontzettend eng om te stoppen met medicatie. Is het een idee om voorzichtig af te bouwen en andere medicatie te proberen? Je zal wellicht denken dat je een blok aan het been bent van de huisarts als je continu iets nieuws wil proberen, maar geloof me: Het gaat om jou en het is belangrijk om iets te proberen wat jou past en jou helpt. Ik denk ook niet dat het een kwestie is van het verkeerd aanpakken. Iedereen die dit meemaakt, maakt dit voor het eerst mee en iedereen reageert anders op behandelingen.
Ik wens je alle goeds en de moed om door te zetten. Een ding is zeker: het wordt beter. Geloof me. Wat je ook meemaakt en hoe lang het ook duurt: je komt er sterker uit.
Veel liefs!Anoniem> 2 jaar geleden
-
vaak moeite met inslapen (Verhaal 13)
hallo wie heeft tips voor mij of advies vaak moeite met inslapen ik lig dan uren wakker met de angst om in slaap te vallen ben ook bij een psycoloog geweest heb wel wat adviezen gekregen maar dat helpt niet echt ben voor ik in bed stap alweer bang voor wat er gebeuren gaat wie kan mij helpen
karin> 2 jaar geleden-
Ik heb een acupunctuur mat en daar ga ik 15 a 30 minuten op liggen. Door de pijn van de stekels van de ronde knopen vsn de mat maak je een verdovend kalmerend stofje aan. Als je opzet voel je je stuk rustiger. Ook zet ik de laptop op youtube een filmpje op van regen en onweers geluiden.
Mocht je een accupunctuur mat willen dan bestel hem via aliexpress;)
GroetjesDT> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heb je weleens pink noise (white kan ook) geprobeerd? Dit kan werken als je veel aan je hoofd hebt. Dit is een heel constant geluid dat je zo langs als je wilt kunt afspelen. Hier zijn zelfs speciale apparaten voor op de markt zodat je niet je telefoon hoeft te gebruiken. Wat ook kan helpen, is een verhaal ontwikkelen over een plek waar je graag zou willen zijn en de persoon die je daar het liefst zou zien. Bedenk wat er allemaal kan gebeuren in je verhaal. Het is jouw verhaal! Deze combinatie raad ik je echt aan. Het is het proberen waard.
Veel succes en sterkte!Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Gelukkig heb ik er niet altijd last van (Verhaal 15)
Hallo,
Ik ben twee jaar geleden gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis. Hiervoor ben ik behandeld met medicatie en therapie en sinds bijna een jaar ben ik van de medicatie af. Gelukkig heb ik er niet altijd last van, alleen twee keer in mijn leven heb ik er behoorlijk last van gehad in de vorm van paniek- en hyperventilatie aanvallen. Sinds een paar maanden is het weer begonnen, oa door stress op het werk. Ik heb mij ziek gemeld om te voorkomen dat het erger zou worden, maar diy heeft niet echt geholpen. Ik werk al 3 maanden niet maar mijn toestand verslechterd alleen maar.
Het verschil met de vorige keren is dat ik (weer) last heb van hartkloppingen maar dit keer lijkt het alsof mijn hart meerdere keren achter elkaar heel hart bonst. Hierbij voel ik mijzelf ook vanbinnen heel hard trillen. Soms lijkt het ook alsof mijn romp heen en weer gaat door die harde bons. Heeft iemand hier ervaring mee, is dit echt zo of verbeeld ik mij dit? Er is vorige week nog een hartfilmpje gemaakt op de eerste hulp maat volgens de cardioloog was dat normaal. Ik zou hierop gerust moeten zijn maar ik weet wat ik voel :(Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik herken dit helemaal. Meerdere onderzoeken gehad nadat er een ruisje was gehoord door de huisarts. Uiteindelijk is er niets gevonden. Heb mezelf min of meer gedwongen om te vertrouwen op de artsen en dat er dus niks aan de hand is, enkel mijn angststoornis. Het heeft even geduurd maar daarna zijn de klachten ook echt verdwenen. Durf dus te vertrouwen op artsen, weet wanneer het je angst is die spreekt. Deze angst is niet de juiste raadgever om naar te luisteren.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Een kruik met heet water ontspand de angst band (Verhaal 10)
Ik heb al jaren een angst band onder ribbenkast, altijd medicijnen gebruikt diazepam,ciitolapram en wellbutrin die vorige hielpen niet meer ben net begonnen die band is gekmakend hoop. Dat deze helpen,s'avonds doe ik kruik met heet water op die band,dan ontspant die band herkent iemand dit ?
Yvoñne> 2 jaar geleden-
Ik denk dat ik begrijp wat je bedoeld. Ik omschrijf het altijd als spanning op mijn maag/knoop in mijn maag die continue aanwezig is. Hierdoor kan ik dan ook niet goed eten. Dit vervelende gevoel koppel ik dan aan eventuele nare gedachten die er op die dag spelen. En wanneer ik dan weer zo'n zelfde gedachte heb, krijg ik als vanzelf ook de knoop in de maag weer. Een circel dus.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar! Zo vervelend dat gevoel in de buik. Alsof iets je vanbinnen opvreet.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Sinds een traumatische gebeurtenis vorig jaar (Verhaal 18)
Hoi,
Ik ben een vrouw met van 34 met twee kinderen van 4 en 2.
Ik heb altijd een drukke baan gehad en dit deed ik zonder problemen.
Sinds een traumatische gebeurtenis vorig jaar zijn de klachten begonnen. Paniek / hyperventileren.. duizelig, hartkloppingen in de keel, continu onrust in de buik. Prikkelbaar . Er is nog geen gas vastgesteld, maar verdenk het ernstig. Zelfs de kinderen van het schoolplein halen is soms een te grote opgave. Ik ben dan bang een aanval te krijgen. Op momenten dat het echt niet lekker gaat kan ik ook geen prikkels hebben (lees kinderen )
Ik zit nu sinds oktober thuis, maar heb nu weer gesolliciteerd voor een nieuwe baan en mag door naar het volgende gesprek. Maar twijfel nu ernstig of ik daar wel goed aan doe.. iemand ervaring of tips?Dinie> 2 jaar geleden -
Ben vooral bang met mijn kinderen, dat er iets gebeurd (Verhaal 8)
Hallo
Ik heb sinds een tijdje gas en heb hierbij hulp gehad van de poh maar die kon me niet verder helpen nu ben ik doorverwezen naar een psycholoog en hoop ik er ooit vanaf te komen.
Ik heb de aanvallen elke dag en duren ook erg lang waardoor ik ook de drang heb om alles te controleren bijvoorbeeld ik heb net schoon gemaakt staan de middelen wel weer op hun plek? Ondanks ik weet dat ik dit gedaan maar dan toch het kastje weer open maak om te kijken of dit zo is.. ik ben vooral bang met mijn kinderen dat er iets gebeurt of de schoonmaakmiddelen wel goed zijn op geborgen etc soms denk ik jaa ik heb een goede dag en dan bam daar komt die gas weer gelijk om de hoek hebben jullie tips om die aanvallen te verminderen en om het controleren tegen te gaan?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik heb ongeveer 7 jaar last van GAS en in combinatie van medicatie (ik slik gelukkig erg weinig) en zelfhulp is het mij ongeveer gelukt dit onder controle te krijgen. Tuurlijk heb ik wel slechte dagen er tussen zitten maar zoals het was, zo heb ik me nooit meer gevoeld. Ik heb het programma van Geert Verschaeve gevolgd. Een online programma is dat. Ik heb daar enorm veel van geleerd. Hij legt goed uit wat angst is en hoe het in elkaar zit. Daardoor ben ik het al beter gaan begrijpen. Daarnaast legt hij uit hoe je met de angst kan omgaan. Dit was voor mij echt de game changer. Ik heb hierdoor geleerd dat de oplossing in mijzelf zit en dat anderen die mij niet per se kunnen geven, zoals psychologen etc.
Succes!Anouk> 2 jaar geleden
-
misschien ga ik een intensieve EMDR behandeling doen (Verhaal 9)
Beste lezers
Ik heb sinds mijn 7-8 ste jaar last van angst en paniekaanvallen ben nu 31 en het is de laatste tijd ook erger geworden, ik heb een onderneming opgezet ik de afgelopen jaren mijn broer en broertje hebben last van psygosche mijn moeder heeft ook land last gehad van depressies, tijdens de zwangerschap van mij heeft ze ook veel medicatie gebruikt ik dat het bij ook lichamelijk wel invloed heeft gehad icm nare jeugd ervaringen loop nu bij de ggz zijn aan de slag me cgt, het is erg zwaar nu voor kan niet meer de dingen doen die ik eerst deed ik heb er te lang mee rondgelopen, erg verantwoordlijk gevoeld op jonge leeftijd, aanvallen worden soms heel erg dat ik hoop verlies maar dat trekt altijd weg en wordt weer hoopvol en heb binnenkort een afsprak om emdr te volgen misschien een intensieve behandeling van 8 dagen, heb het eerder gedaan haalt de de zwaarte van de emotie weg van nare trauma’s
Wou ik eve delen
Groet,
MichaelMichael> 2 jaar geleden -
Mijn schoolcijfers gaan achteruit (Verhaal 3)
Ik heb GAD en hiervoor ga ik al een tijdje naar een psycholoog. Langzamerhand boeken we vooruitgang, maar mijn schoolwerk blijft er onder lijden.
Ik heb hier nog niet veel mensen over gehoord en ik hoopte dat op deze manier anderen me zouden kunnen helpen. Mijn cijfers gaan namelijk behoorlijk achteruit.
Ik kan me zelden goed concentreren en ik kan me er niet toe zetten om vakken zoals Scheikunde te leren. Dit komt omdat ik altijd merk hoeveel ik nog moet leren en hoe slecht ik het ken wanneer ik het probeer te leren. Hierdoor besteedt ik er altijd heel weinig tijd aan.
Ik heb een hekel gekregen aan vakken die ik eerst heel leuk vond, omdat ze me altijd zo naar laten voelen. Ik ga ze uit de weg, wat niet helpt met de zorgen. Het is dus niet dat ik niet kan leren, ik ben best wel slim, maar het lukt me niet. Dat klinkt natuurlijk als hetzelfde, maar is het in mijn geval echt niet.
Hebben er meer mensen last van schoolcijfers die achteruit gaan? Want ik hoor altijd alleen over het omgekeerde. Alvast bedankt!Anoniem> 2 jaar geleden-
Zeer herkenbaar! Concentreren met GAD is heel lastig. Dankzij therapie, medicatie en veel sporten is het bij mij wel verbeterd.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi, geen schoolwerk, wel gewoon werk. Problemen met concentreren, woorden vergeten, zinnen door elkaar halen, niet meer kunnen rekenen. Schijnt er helaas allemaal bij te horen en zou over moeten gaan als je GAS minder wordt.
Succes!Anoniem> 2 jaar geleden
-