Hallo allemaal. Ik ben Chantal 33 jaar en al 11 jaar last van hyperventilatie en angst.
Meerdere pogingen gedaan bij psychologen maar omdat ik dacht ik mankeer echt wat en dit zijn geen angsten ben ik er nooit voor de volle 100% voor gegaan.
Heb bloedonderzoek gehad, hartfilmpjes en nieren alles gecheckt en nog denk ik het is niet goed wat er in mijn lichaam zit.
Door het overlijden van veel dierbaren in korte tijd is de angst voor de dood enorm toegenomen. .. ze zijn overleden aan een hersenbloeding, gescheurde ader bij t hart, kanker. En nu zit ik met gedachtes wat als ik dat heb. Het kan mij ook overkomen en dan ga ik dood. Het neemt echt mijn normale dagelijkse leven over en word er echt letterlijk gek van.
Heb een zoontje van 6 en wil zoveel genieten maar omdat ik zoveel moe ben houd dat mij tegen en durf ik niet een hele dag weg te gaan.
De lichamelijke klachten zijn zo heftig op dit moment dat ik niks anders kan dan alleen maar slapen om zo even de angsten niet te voelen.
Iemand die dit ook herkent? Zelfs bang om op te fiets te stappen want krijg gelijk de gedachtes oh wat als ik neer val, die mensen daar moeten straks mij helpen en wat zullen ze dan wel niet denken. Pfffff doodmoe word je er van.
Groetjes Chantal
Meerdere pogingen gedaan bij psychologen maar omdat ik dacht ik mankeer echt wat en dit zijn geen angsten ben ik er nooit voor de volle 100% voor gegaan.
Heb bloedonderzoek gehad, hartfilmpjes en nieren alles gecheckt en nog denk ik het is niet goed wat er in mijn lichaam zit.
Door het overlijden van veel dierbaren in korte tijd is de angst voor de dood enorm toegenomen. .. ze zijn overleden aan een hersenbloeding, gescheurde ader bij t hart, kanker. En nu zit ik met gedachtes wat als ik dat heb. Het kan mij ook overkomen en dan ga ik dood. Het neemt echt mijn normale dagelijkse leven over en word er echt letterlijk gek van.
Heb een zoontje van 6 en wil zoveel genieten maar omdat ik zoveel moe ben houd dat mij tegen en durf ik niet een hele dag weg te gaan.
De lichamelijke klachten zijn zo heftig op dit moment dat ik niks anders kan dan alleen maar slapen om zo even de angsten niet te voelen.
Iemand die dit ook herkent? Zelfs bang om op te fiets te stappen want krijg gelijk de gedachtes oh wat als ik neer val, die mensen daar moeten straks mij helpen en wat zullen ze dan wel niet denken. Pfffff doodmoe word je er van.
Groetjes Chantal
Chantal
> 2 jaar geleden