Ik ben altijd wel een bang persoon geweest. Maar een jaar geleden bereikte ik mijn diepte punt.
Na een moeizame zwangerschap dronk mijn dochter erg slecht. Het borstvoeden ging moeizaam en ik liep nachten met haar rond omdat ze darmkrampjes had. Een half haar heb ik 3 uur per 24 uur geslapen.
Toen heb beter leek te gaan kreeg ik ontstekingen in mijn kiezen. Na tal loze behandelingen en maanden eindeloze pijn brak ik. Dit word nooit meer beter dacht ik. Ik had geen vertrouwen meer in mijn lichaam.
Alles wat ik voel interpreteer ik als een ziekte. ALS en kanker zijn mijn grootste angst. Ik hop van paniekaanval naar paniekaanval. Ik kan niet meer werken.
Ik wil zo graag genieten van mijn gezin maar ik kan amper naar mijn kindjes kijken zonder bang te zijn dat ik afscheid van ze moet nemen. Ik ga al maar psycholoog maar dat helpt niks. Ik ben wanhopig. Heeft iemand ervaring met medicatie hier tegen? En zo ja welke? Dat is mijn laatste hoop