Als er iemand met me mee rijd, is er niks aan de hand

Ik ben 39 en heb sinds mijn 24ste mijn rijbewijs. Ik was er wel niet van de eerste maal door!

Ik heb nooit echt heel graag auto gereden. Maar de problemen begonnen vooral toen ik met mijn voorlopig rijbewijs alleen moest rijden.
Dat ging echt moeizaam. Ik viel wel eens stil met de motor aan de verkeerslichten, waarbij andere auto’s het natuurlijk op een toeteren zetten.
Dat gaf mij enorme stress, waardoor ik het autorijden alleen veel begon te vermijden.

Nu, ik heb uiteindelijk wel mijn rijbewijs gehaald.
Op plekken waar ik de weg goed kende, reed ik heel vlot en was er niks aan de hand.
De problemen beginnen voor mij (tot op de dag van vandaag) altijd als ik ergens naartoe moet waar ik de weg niet ken.
Ik word daar echt angstig van.
8 jaar geleden had ik afgesproken met vriendinnen in Antwerpen Zuid. Ik reed er naar toe, ondanks ik wel angst had.
Mijn zoontje zat toen bij in de auto. Ik ben - toen ik bijna op onze bestemming was- plots uit het niets aan de verkeerslichten in totale paniek geschoten. Een ware paniekaanval achteraf bekeken.
Ik trok volledig niet weten waarom aan mijn stuur om naar rechts af te slaan, terwijl ik gewoon rechtdoor moest.
Ik was in paniek, maar ik dacht ook: “wat doe je nu toch allemaal” Ik geraakte nog veel meer in paniek.
Ik ben beginnen rijden, maar ik wist niet eens naar waar. De auto reed met mij, ik niet met de auto.
Ik geraakte niet meer tot op Antwerpen Zuid en
Heb uiteindelijk mijn auto ergens geparkeerd aan een park.
Daar ben ik uitgestapt en heb mijn man gebeld mij en mijn zoon te komen halen.

Ik wilde zo graag bewijzen dat ik het kon, maar niet dus.
Die ervaring heeft er voor gezorgd dat ik bij elke onbekende verplaatsing ik me extreem angstig voel.
Ik geraak er niet over heen.
Het gekke is: als er iemand met me mee rijd, is er niks aan de hand. Het is het alleen zijn, jezelf niet vertrouwen… daar zit de angst voor mij.

Iemand die dit herkend?

Groetjes