Een lastig onderwerp, een pijnlijk onderwerp, een onderwerp wat je veel bezighoudt, omdat je er gewoon vanaf wilt, van dat gevoel. Ben ik jaloers of gewoon onzeker. Het speelt al heel mijn leven lang een rol, vooral in relaties. Daar komt het tot uiting. Onzeker over mijzelf, ben ik goed genoeg, mooi etc
Zelfvertrouwen heb ik in heel veel dingen wel, durf overal naar toe te gaan, ook alleen, van baan te verwisselen, te verhuizen, alleen uit te gaan. Dat gaat goed. Heb ook snel contact etc. Maar in een relatie gebeurd er iets met mij. Vooral als mijn partner kijkt naar een ander, praat etc. Dan voel ik direct een steek in mijn maag, angst, help en komen er negatieve gedachtes naar boven, wil ik het liefst verdwijnen, vluchten om het niet te willen voelen of te zien. Mijn denken gaat met mij op de loop. Voel me direct niet goed genoeg, terwijl als ik alleen ben daar minder last van heb. Het gaat al veel beter, we praten er over, maar het laatste stukje is het moeilijkst. Het zal zeker met vroeger te maken hebben. Daar werd ik vergeleken en ik vergeleek mij zelf met mijn zus, maak mij kleiner. Dus als mijn partner het over een ander heeft, dan betrek ik het direct op mijzelf en vergelijk mezelf ook met degene. Dit gaat heel automatisch. Maar hoe doorbreek ik dit.