dat ik steeds dichter bij die leeftijd kom krijg ik heleeemaaaal paniek van

Ik heb veel meegemaakt in een korte periode, nooit ergens last van gehad, sinds vorig jaar april is mijn stiefzus overleden, aan baarmoederhalskanker, alles is toen zo snel gegaan dat ik het soms nog niet eens kan geloven dat iemand van zo dichtbij er niet meer kan zijn en zo snel kan overlijden, ik ben kapster, heb haar pruik opgezet met opbaren en makeup gedaan. Ben toen dag later ook meteen met een nieuwe baan begonnen waardoor ik denk ik niet goed heb gerouwt. Afgelopen maart ben ik ook met een andere anticonceptie begonnen, andere hormonen, en zijn de paniek en angstaanvallen begonnen. Duizelig, misselijk. Ik kreeg een extreem hoge ademhaling waardoor ik mijn ribben te veel heb belast waardoor als ik mijn armen naar achteren spreid best gevoelig en drukkend is, nou kun je het natuurlijk wel raden, dat het natuurlijk door me hoofd ging dat ik bang was om Iets aan me hart te krijgen, ik ben bijna 26, mijn stiefzus is 29 geworden, het idee dat ik steeds dichter bij die leeftijd kom krijg ik heleeemaaaal paniek van. Op een avond rustig op de bank gaan liggen tv kijken, brak het zweet uit ik werd niet goed, zijn met spoed na de eerste hulp in het ziekenhuis gereden waardoor de arts zei dat ik een paniekaanval had.. huh huh paniekaanval? Wat is dat. Wat een onzin nog nooit gehad. Even kwam ik tot rust, nog geen 2 weken later kreeg ik weer paniek in me hoofd, dalijk heb ik iets, dalijk ga ik dood, elke keer. Slapeloze nachten, dokter in dokter uit, heb zelfs een hartfilmpje gemaakt waarop niks te zien was, bloeddruk gecheckt, zuurstof. Alles was helemaal prima. Zou het dan toch door die nuvaring komen en de hormonen? Ben nu sinds 1 week gestopt met de anticonceptie en de klachten lijken minder te worden, de afspraak staat al klaar met de psycholoog, soms heb ik nog paniekaanvallen en ben helemaal in tranen omdat het einde zoek is en ik soms echt niet weet wat ik met mezelf moet. Ik ga eindeloos dagen op google zitten wat de symptomen zijn als je een hartaanval of hartstilstand krijgt, nou van die symptomen krijg ik dus al paniek en ga ik ze ook echt voelen, ik moet altijd een bevestiging hebben dat de symptomen die ik heb dat ik dan allang al een hartaanval had moeten krijgen toch? Zeg ik dan tegen mijn partner. Zo voel ik me dagen goed, en zo heb ik overal last van, en zeg ik tegen de dokter voel ik het dus ook echt of denk ik dat ik het voel. PFFFF