Sinds enkele tijd word ik mij steeds bewuster van het feit dat ik mij zorgen maak over lichamen kwalen, overmatig zorgen zelfs.
Vorig jaar ben ik naar de huisarts geweest vanwege haaruitval. De huisarts stuurde mij door naar het ziekenhuis en toen ben ik in de medische molen terecht gekomen. Na een periode van ca. 6 maanden van onzekerheid, bloedprikken, onderzoeken en vooral heel veel wachten werd er geconstateerd dat er niets aan de hand was. Achteraf heeft de huisarts laten weten mij te snel te hebben doorgestuurd, voor een achteraf onschuldige klacht.
Voor deze gebeurtenis kon ik mij al snel zorgen maken, maar naar mijn idee ben ik door deze periode van zekerheid volledig het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Bij alles wat ik voel constateer ik een erge ziekte; nu heb ik pijn in mijn flank en vrees ik voor nierkanker.
Deze gedachten beheersen mijn leven en leiden o.a. tot paniekaanvallen. Ook het idee al dat ik mogelijk naar de huisarts en/of ziekenhuis zou moeten maakt me overstuur. Ik durf de huisarts niet te benaderen met mijn klachten, bang dat ze me vervelend vinden. Ook mijn naasten durf ik niet in vertrouwen te nemen. Ik wil ze niet lastig vallen en tob daarom maar in mijn eentje voort.
Vorig jaar ben ik naar de huisarts geweest vanwege haaruitval. De huisarts stuurde mij door naar het ziekenhuis en toen ben ik in de medische molen terecht gekomen. Na een periode van ca. 6 maanden van onzekerheid, bloedprikken, onderzoeken en vooral heel veel wachten werd er geconstateerd dat er niets aan de hand was. Achteraf heeft de huisarts laten weten mij te snel te hebben doorgestuurd, voor een achteraf onschuldige klacht.
Voor deze gebeurtenis kon ik mij al snel zorgen maken, maar naar mijn idee ben ik door deze periode van zekerheid volledig het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Bij alles wat ik voel constateer ik een erge ziekte; nu heb ik pijn in mijn flank en vrees ik voor nierkanker.
Deze gedachten beheersen mijn leven en leiden o.a. tot paniekaanvallen. Ook het idee al dat ik mogelijk naar de huisarts en/of ziekenhuis zou moeten maakt me overstuur. Ik durf de huisarts niet te benaderen met mijn klachten, bang dat ze me vervelend vinden. Ook mijn naasten durf ik niet in vertrouwen te nemen. Ik wil ze niet lastig vallen en tob daarom maar in mijn eentje voort.
Anoniem
> 2 jaar geleden