Hierdoor ben ik eigenlijk altijd misselijk

Ik heb een aantal jaar geleden spontane buikgriep gekregen toen ik in de bioscoop zat. Sindsdien is mijn angst voor niet zozeer overgeven, maar overgeven op onhandige plekken gaan leven. Het overgeven zelf heb ik geen angst voor. Hetgene waar ik zo angstig voor ben is dat het niet thuis gebeurd of dat ik de wc niet haal en een grote troep maak. Dit is ook omdat ik weet dat mijn vriend er helemaal niet tegen kan.

Mijn angst voor overgeven is zo gegroeid sinds dat ene moment. Dit was een tijd stabiel totdat ik afgelopen oktober buikgriep heb gehad. Alles is toen netjes verlopen en ik heb geen troep gemaakt maar de angst dat het opnieuw gebeurd is zo verschrikkelijk groot. Hierdoor ben ik eigenlijk altijd misselijk. Eigenlijk omdat ik het mijzelf aanpraat. "Wat als ik nu misselijk word of nu ga overgeven". Ik merk dat dit ook effect gaat hebben op mijn persoonlijke leven. Ik ga dingen niet uit de weg maar als ik bijvoorbeeld uit eten ga, spookt die gedachte constant door mijn hoofd. Dat het dan gebeurd en dan word ik ook misselijk.

Er heerst nu bij mij op het werk buikgriep (ik werk in een verzorgingshuis) en de angst dat ik ook de buikgriep krijg en dat het zich op een heel vervelend moment uit is zo verschrikkelijk groot. Dit maakt dat ik mij eigenlijk constant angstig voel en misselijk ben.

Ik zit hier erg mee de laatste tijd. Hierom zit ik er ook aan te denken om mij via de huisarts te laten doorverwijzen naar een therpeut. Mijn omgeving neemt mij niet serieus en denkt dat het allemaal niet zo erg is.