Hallo iedereen,
Zo herkenbaar alle verhalen dat het me verdrietig maakt om het te lezen. Ik zelf heb nu ruim een half jaar de diagnose hypochondrie (en hoogstwaarschijnlijk een depressie) maar kamp al langer met klachten hiervan. Het is ook bij mij zo dat ik bij wijzen van spreken iedere week wel een andere vorm van kanker heb. Momenteel zit ik erg met keelkanker en lymfeklierkanker in m'n hoofd. Ik twijfel regelmatig of de klachten die ik voel wel echt zijn? Ik heb al langer het gevoel of er iets vast zit in m'n keel of dat m'n keel geïrriteerd voelt tijdens het slikken. Het gekke is dat als ik bezig ben met iets en dus afgeleid ben van de hyperfocus op m'n klachten, dat ik de klachten dan bijna niet tot niet voel? Waardoor ik dus ga twijfelen of ze wel echt aanwezig zijn of niet...
Ook ik heb op google hele zoektochten naar de klachten die ik op dat moment voel. Maar dan met de hoop dat ik iets tegen kom waarvan de uitkomst niet resulteert in de dood of hele lange ziekenhuisopnames.. maar jammer genoeg kom ik altijd op hetzelfde uit. Het gekke hiervan is, is dat ik nooit kijk naar de logische verklaring die tussen de antwoorden staan. Stress? Slaan we over, dat is het niet. Paniekaanval? Nee dat zal wel niet. Kanker? Ja dat is het! Hartaanval? Juist!.
Zelf durf ik juist niet langs de huisarts te gaan omdat, ik bang ben dat de huisarts mij gelijk geeft en dat ik de bevestiging krijg dat ik ernstig ziek ben. Ik moet hierin een middenweg zien te vinden omdat, ik aan de andere kant bang ben dat als er ooit daadwerkelijk iets met me aan de hand is dat ik dan niet durf te gaan. Dit is nog een leerprocess en ik hoop dat het ooit beter gaat worden.
Hypochondrie is zo vermoeiend en dan te lezen bij heel veel mensen dat zij er al jaren last van hebben.
Hoe gaan jullie door? Ik vind het erg knap. Maar ik ga er vanuit dat het ooit wel beter gaat worden met hulp van anderen.
Zo herkenbaar alle verhalen dat het me verdrietig maakt om het te lezen. Ik zelf heb nu ruim een half jaar de diagnose hypochondrie (en hoogstwaarschijnlijk een depressie) maar kamp al langer met klachten hiervan. Het is ook bij mij zo dat ik bij wijzen van spreken iedere week wel een andere vorm van kanker heb. Momenteel zit ik erg met keelkanker en lymfeklierkanker in m'n hoofd. Ik twijfel regelmatig of de klachten die ik voel wel echt zijn? Ik heb al langer het gevoel of er iets vast zit in m'n keel of dat m'n keel geïrriteerd voelt tijdens het slikken. Het gekke is dat als ik bezig ben met iets en dus afgeleid ben van de hyperfocus op m'n klachten, dat ik de klachten dan bijna niet tot niet voel? Waardoor ik dus ga twijfelen of ze wel echt aanwezig zijn of niet...
Ook ik heb op google hele zoektochten naar de klachten die ik op dat moment voel. Maar dan met de hoop dat ik iets tegen kom waarvan de uitkomst niet resulteert in de dood of hele lange ziekenhuisopnames.. maar jammer genoeg kom ik altijd op hetzelfde uit. Het gekke hiervan is, is dat ik nooit kijk naar de logische verklaring die tussen de antwoorden staan. Stress? Slaan we over, dat is het niet. Paniekaanval? Nee dat zal wel niet. Kanker? Ja dat is het! Hartaanval? Juist!.
Zelf durf ik juist niet langs de huisarts te gaan omdat, ik bang ben dat de huisarts mij gelijk geeft en dat ik de bevestiging krijg dat ik ernstig ziek ben. Ik moet hierin een middenweg zien te vinden omdat, ik aan de andere kant bang ben dat als er ooit daadwerkelijk iets met me aan de hand is dat ik dan niet durf te gaan. Dit is nog een leerprocess en ik hoop dat het ooit beter gaat worden.
Hypochondrie is zo vermoeiend en dan te lezen bij heel veel mensen dat zij er al jaren last van hebben.
Hoe gaan jullie door? Ik vind het erg knap. Maar ik ga er vanuit dat het ooit wel beter gaat worden met hulp van anderen.
Anoniem
> 2 jaar geleden