Ik ben een verborgen stotteraar

Goedenmiddag beste mensen, wil iedereen bedanken die hier hun zorgen uiten , ben chronisch depressief al 49 jr, het begon met stotteren ik accepteerde dat niet en hierdoor vermeed ik veel wat met spreken te maken had, na 2jr werd ik depressief en sloot mijzelf op,heb veel gesprekken gehad en therapie, verzweeg mijn alcoholgebruik,wat enigzins hielp ,ben een verborgen stotteraar,heb een 2e ik ontwikkeld die de stotters omzeild de echte ik stottert en geeft minder spanningen,het accepteren dat je stottert is de uitweg uit je angstgevangenis,het gaat nu iets beter en uit mij meer doch de depressies is wat anders heb daarnaast een sociale angst (heb hsp en gevoelig voor stress)daar werk ik nu aan wil iedereen bemoedigen met geloof injezelf ,alleen jij kunt dit doen niet verlaten op anderen,zelf aan de slag ,confronteer jezelf met je angsten en stap voor stap jezelf terug vinden - wens iedereen veel sterkte toe en zelfvertrouwen met hartelijke groet gerardus