Ik ben voortdurend bang en ga stil door het leven

Ik ben 49 jaar, heb geen partner en geen kinderen. Gelukkig heb ik werk. Eigenlijk ben ik voortdurend bang en ga ik zo stil mogelijk door het leven. Soms wil ik wat zeggen en blijft het gewoon in mijn hoofd hangen en komt het niet uit mijn keel. Dan ga ik steeds slikken.

Ik had het als kind heel moeilijk. Mijn vader was heel dominant. Eigenlijk mochten we niks en hij bepaalde en sloeg ons ook en onze moeder. Ik had geen vriendjes en was zoveel mogelijk op mijn kamer. Met mijn therapeut ben ik nu aan het ontdekken en ervaren dat dat kleine jongetje het nog vaak overneemt. Dat ik daarom nu ook nog steeds angstig ben.

Ik ga dus niet weglopen van die angstige gevoelens maar ze bewust worden zodat ik er wat mee kan. Dat is een hele klus maar ik voel mijn vertrouwen ergens ook groeien.