Hallo, ik ben een meisje van bijna 15 jaar oud.
Sinds dat ik 5/6 was, was ik voor “alles” bang. Bang voor verhalen van andere kinderen, bang voor gif, bang voor het woordje “dood”. Als iemand het woord dood uitsprak, begon ik al te huilen. Ik lag wel is in mijn bed en slikte misschien 1x moeilijk, en begon meteen huilend te schreeuwen naar m’n moeder. Omdat ik bang was dat er iets ergs met me was en dat ik benauwd was. Naar mate de jaren ben ik met bepaalde dingen een stuk “stoerder geworden”.
Alleen de angst om ziek te worden is nog niet over gegaan. Elke keer als ik iets zie ,wat er “niet hoort. Begin ik aan allerlei soorten ziektes te denken. Ik zocht mijn klachten wel is op, en kreeg hartkloppingen en begon te huilen door wat ik las op internet. Elke keer als ik iets heb waar ik van schrik ( zelfs bij een blauwe plek) loop ik naar m’n moeder om te vragen of het erg is. Mijn moeder haar reactie stelt me meestal wat meer gerust. Ik hoor meer verhalen van dit , en dan met mensen die meteen naar de dokter willen. Zelf ben ik dat totaal niet, ik heb een angst voor de dokter ( alleen als het gaat om klachten waar ik niet eeet waar het vandaan komt). Ik ben heel snel bang om een erge ziekte te hebben, maar wil dan JUIST niet naar de dokter.
Is dit raar? En weet iemand misschien wat dit is?
Ik zou het super fijn vinden als iemand me zou kunnen helpen.
Sinds dat ik 5/6 was, was ik voor “alles” bang. Bang voor verhalen van andere kinderen, bang voor gif, bang voor het woordje “dood”. Als iemand het woord dood uitsprak, begon ik al te huilen. Ik lag wel is in mijn bed en slikte misschien 1x moeilijk, en begon meteen huilend te schreeuwen naar m’n moeder. Omdat ik bang was dat er iets ergs met me was en dat ik benauwd was. Naar mate de jaren ben ik met bepaalde dingen een stuk “stoerder geworden”.
Alleen de angst om ziek te worden is nog niet over gegaan. Elke keer als ik iets zie ,wat er “niet hoort. Begin ik aan allerlei soorten ziektes te denken. Ik zocht mijn klachten wel is op, en kreeg hartkloppingen en begon te huilen door wat ik las op internet. Elke keer als ik iets heb waar ik van schrik ( zelfs bij een blauwe plek) loop ik naar m’n moeder om te vragen of het erg is. Mijn moeder haar reactie stelt me meestal wat meer gerust. Ik hoor meer verhalen van dit , en dan met mensen die meteen naar de dokter willen. Zelf ben ik dat totaal niet, ik heb een angst voor de dokter ( alleen als het gaat om klachten waar ik niet eeet waar het vandaan komt). Ik ben heel snel bang om een erge ziekte te hebben, maar wil dan JUIST niet naar de dokter.
Is dit raar? En weet iemand misschien wat dit is?
Ik zou het super fijn vinden als iemand me zou kunnen helpen.
Anoniem
> 2 jaar geleden