• 180+ therapeuten
  • Snel een afspraak
  • Ook online therapie
  • Ik voel en beleef alles aan mijn lichaam


    Mijn angststoornis is ergens begonnen toen ik 6 jaar was. Ik ben nu 42.
    Mijn grootste angst was dood zijn..niet doodgaan..ik weet nog goed dat ik als klein meisje naar mijn vader rende, totaal in paniek, en hij vertelde.. maar meisje toch..je bent maar een kiekske...inmiddels is dit kiekske 42 en nog angstiger dan ooit.

    Ik voel alles en beleef alles aan mijn lichaam..in mijn beleving heb ik al zovaak kanker gehad dat niemand dit zou overleven..alleen altijd zeggen de dokters dat het niet zo is. Inmiddels ben ik een kei in het in stand houden van mijn lichamelijke problemen totdat de dokter me tegen de muur zet met feiten dat ik dat niet heb. Zegt ie 1 keer iets wat ik nog niet heb dan heb ik dat wel de volgende dag.

    Ik zit nu met overbelaste buikspieren ( allerlei onderzoeken gehad) maar in mijn beleving heb ik baarmoederkanker of eierstokkanker of baarmoederhalskanker of blaaskanker of in elk geval iets maar die overbelaste buikspieren komen niet voor in mijn woordenboek. Ik weet het toch wel beter als de dokter zeker ( die me meestal 24 uur koest kan houden en ik dan wel weer een extra symptoom krijg.

    Ik heb geen idee waarom ik geen vertrouwen in mijjn lichaam heb..mijn lichaam geeft me namelijk nog nooit in de steek gelaten.
    Ik weet ook echt niet hoe ik aan hypochondrie gekomen heb..ik ben totaal niet in angst opgevoed.
    Ik baal hier enorm van en ik ga het nu ook aanpakken door therapie.

    Deze ziekte draag je zo alleen ..en zo voelt het echt dat ik blij ben dat ik hier herkenning kan vinden

    Lieve groet
    Isabelle

    Isabelle
    > 2 jaar geleden
    Isabelle 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden Rapporteer bericht
    • Alle reacties weergeven...
    • Hi , heel herkenbaar en wat je zegt het is ook eenzaam , je zit zo in je eigen wereld met je angsten en ik moest wel om je verhaal lachen. Want ook ik weet het altijd beter en focus op de dingen die eigenlijk niet gezegd worden of tussen neus en lippen door en dan ga je daar later weer over maken . Het is inderdaad dat we geen vertrouwen in ons lichaam hebben terwijl het eigenlijk enorm knap in elkaar zit . Ook gaan we als hypochonders meteen uit van het ergste terwijl gewone kwalen geen optie zijn . Het is al met al ontzettend vermoeiend !

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
      Rapporteer reactie
    • Reacties verbergen...

Forum Hypochondrie - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Hypochondrie.
Lees meer verhalen over Hypochondrie

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Hypochondrie

Op zoek naar tips?
Tips bij hypochondrie