Ik heb geen diagnose gehad. Maar ik weet zelf wat ik heb.
Ik heb een ernstige vorm van smetvrees, combinatie van een angststoornis, perfectionisme en daarmee ocd.
Het begon bij mij toen ik in een depressie zat en baan een onrustig gevoel had. De eerste symptomen die ontstonden waren meerdere keren mijn handen wassen. Dat deed ik uit schuldgevoel, omdat ik dingen en anderen niet ‘vies’ wil maken.
Ik voelde me erg eenzaam en had door mn depressie al een slecht gevoel. Gecombineerd met eenzaamheid bleef ik er vooral inzitten (negatief denken) en begon ik er veel meer over na te denken. Met name mijn angsten, en dus smetvrees. Van handen wassen, werd het naar mn lichaam vaker wassen, naar kleding vaker wassen en noem maar op.
Dat ik er zo vast in begon te zitten en me steeds meer slechter voelde. Het voelt als een verslaving, iets waar ik mee wil stoppen, maar niet durf want het gevoel wat het me geeft voelt naar.
Er zijn momenten dat ik me beter voel, en nee durf te zeggen. Dat is heel belangrijk in zo een situatie. En juist veel afleiding zoeken en doen waar je je goed bij voelt. Zodat je niet meer constant bezig bent met smetvrees en dingen die je vies vindt. Ik probeer vooral te relativeren. Hoe was ik vroeger. Wat deed ik anders en was het zo erg als ik niet tig x waste?
Dat brengt me vaak weer tot een inzicht.
Ik denk veel geduld hebben dat het tijd nodig heeft en jezelf die tijd en ruimte gunnen. Maar ook confrontaties aan durven te gaan merk ik dat het me uiteindelijk rust geeft en me beter doet voelen ipv toegeven aan angst.
Ik weet goed hoe we ons voelen met deze ziekte. En ik hoop dat we er allemaal vanaf komen zodat we meer kunnen genieten van ons leven met wat we echt belangrijk vinden.
Ik voel me hier niet alleen in en hoop dat mijn bericht kracht geeft. Het feit dat we weten wat er aan de hand is en we hulp nodig hebben is al een hele grote stap vooruit en laat zien hoe belangrijk wij het vinden om hieruit te komen.
Ik heb een ernstige vorm van smetvrees, combinatie van een angststoornis, perfectionisme en daarmee ocd.
Het begon bij mij toen ik in een depressie zat en baan een onrustig gevoel had. De eerste symptomen die ontstonden waren meerdere keren mijn handen wassen. Dat deed ik uit schuldgevoel, omdat ik dingen en anderen niet ‘vies’ wil maken.
Ik voelde me erg eenzaam en had door mn depressie al een slecht gevoel. Gecombineerd met eenzaamheid bleef ik er vooral inzitten (negatief denken) en begon ik er veel meer over na te denken. Met name mijn angsten, en dus smetvrees. Van handen wassen, werd het naar mn lichaam vaker wassen, naar kleding vaker wassen en noem maar op.
Dat ik er zo vast in begon te zitten en me steeds meer slechter voelde. Het voelt als een verslaving, iets waar ik mee wil stoppen, maar niet durf want het gevoel wat het me geeft voelt naar.
Er zijn momenten dat ik me beter voel, en nee durf te zeggen. Dat is heel belangrijk in zo een situatie. En juist veel afleiding zoeken en doen waar je je goed bij voelt. Zodat je niet meer constant bezig bent met smetvrees en dingen die je vies vindt. Ik probeer vooral te relativeren. Hoe was ik vroeger. Wat deed ik anders en was het zo erg als ik niet tig x waste?
Dat brengt me vaak weer tot een inzicht.
Ik denk veel geduld hebben dat het tijd nodig heeft en jezelf die tijd en ruimte gunnen. Maar ook confrontaties aan durven te gaan merk ik dat het me uiteindelijk rust geeft en me beter doet voelen ipv toegeven aan angst.
Ik weet goed hoe we ons voelen met deze ziekte. En ik hoop dat we er allemaal vanaf komen zodat we meer kunnen genieten van ons leven met wat we echt belangrijk vinden.
Ik voel me hier niet alleen in en hoop dat mijn bericht kracht geeft. Het feit dat we weten wat er aan de hand is en we hulp nodig hebben is al een hele grote stap vooruit en laat zien hoe belangrijk wij het vinden om hieruit te komen.
Rianne