Ik werd altijd vergeleken met anderen

Toen ik klein was, werd ik altijd vergeleken met anderen. Ik moest me gedragen zoals anderen. Ik weet het niet zeker, maar ik heb het gevoel, dat ik daardoor heel vaak heel erg jaloers wordt op anderen: ik vergelijk me continu met anderen.

Het heeft eigenlijk heel veel invloed gehad op mijn leven, maar om eerlijk te zijn is er nooit een drive geweest om hulp te zoeken. Ook al was jaloezie altijd een groot struikelblok. Ik was bijvoorbeeld altijd jaloers op mijn beste vriendinnen op school. Ze waren ongeveer even slim/slimmer, maar ik moest beter scoren dan zij! Dat moest. Het is onzin, dat weet ik, maar dat laat helaas die gevoelens niet verdwijnen.

Nu, 21 jaar inmiddels, heb ik een vriend. Hij heeft een geweldige persoonlijkheid. Altijd praatjes en de mensen om hem heen vinden hem ook geweldig. Toch ben ik jaloers op hem. Ik voel me een schaduw als ik bij hem in de buurt ben, aangezien ik wat minder een praatgraag ben. Ik voel me in een hoekje gedrukt. Ik weet dat deze gedachtes ongezond zijn, maar toch blijven ze bij me. Het maakt me moedeloos...