Het begon in juli, een week voordat we op vakantie gingen, ik werd op zaterdagavond heel erg ziek, overgeven (waar ik al een lichte angst voor had, geen idee waarom), ik liep aan alle kanten leeg. De hele week ging ik me niet meer mezelf voelen. Op vakantie voelde ik me raar, angstig, alsof ik mezelf niet meer was. Eenmaal weer thuis werd dit nog erger, kreeg paniek aanvallen, ik was in een hel beland. Was ervan overtuigd dat ik iets heel ergs mankeerde, kanker. Ik,sprak dit uit naar mijn man, dat ik bang was dat ik afscheid van hem en mijn dochter moest gaan nemen. Ik werd gek! Naar de huisarts (dit was begin augustus). Overspannen zei de huisarts. Bloed geprikt, kwam niks uit, was allemaal goed. Afspraken met de praktijkondersteuner, ik huilde vooral erg veel, bleef maar zitten met het idee dat ik niet lang meer had. Pijn in rug, soms in m’n zij. Weer naar de huisarts, die heeft me weer helemaal bekeken, niks te zien of te voelen. Beetje gerustgesteld maar dat was maar voor even. Kon niet meer naar de wc, durfde onderhand ook niet meer, zoals ik ook niet durfde te douchen omdat ik gewoon bang was dat ik zou vallen omdat ik me niet goed voelde. Durfde niet alleen te zijn, durfde op een gegeven moment niks meer! Het is nu allemaal minder behalve de pijntjes en ik Google me de tering, overtuigd van het feit dat ik iets ergs heb, of in ieder geval iets heb! Niemand begrijpt me, voel me hier heel alleen in. Durf ook niet meer naar de dokter omdat ik nu juist bang ben dat er wel iets is….vreselijk dit, ik ben gewoon een ander persoon geworden.
Suus
> 2 jaar geleden