Ik zie geen licht meer aan het einde van de tunnel

Al jaren kamp ik met deze verschrikkelijk ziekte in mijn hoofd, ofja dat zeggen ze dan dat het in je hoofd zit.
Ik ben nu zelf 27 en heb al vnaf jong de angst om dood te gaan aan kanker omdat het te laat ontdekt word.
Nu is dit jaar mijn grootste angst uitgekomen en is mijn moeder op 57 jarige leeftijd overleden aan alvleesklier kanker ze was compleet uitgezaaid.
Haar hele ziekte verloop heeft vanaf de diagnose maar 4 weken geduurd.
En de agressiviteit waarmee deze ziekte mijn moeder heeft weggenomen staat voor altijd in mijn geheugen geprint.
Ik heb sinds deze dag dan ook zoveel lichamelijke klachten dat ik iedere dag de hele dag denk dat ik ook kanker heb.
Mijn klachten zijn dan ook een hele waslijst:
Ik slaap bijv 11u per dag
Hoofdpijn
Nekpijn
Schouderpijn
Pijn aan mijn borstbeen als ik het aanraak.
Een krop in mijn keel
Nachtelijke koude rillingen
Tikkende lichaamsdelen
Geheugenverlies
Spierpijn
Spierknopen in mijn buik
Diaree
Obstipatie
Pijn in mijn baarmoeder
Opgezette lymfeklieren
En waarschijnlijk vergeet ik nu nog dingen.
Zelf schaam ik me om steeds bij mij huisarts aan te kloppen maar het continue opzoek zijn naar gerust stelling (google) s zo ontzettend vermoeiend want je gaat bij ieder symtoom hoe dan ook dood. Ik loop bij de psycholoog, praktijkondersteuner, fysio, online hulp programmas, mindfulness, yoga, meditatie, en zelfs antideprisieva gebruik ik op aansporen van mijn dokter, maar niets helpt!

Ik ben lichamelijk en mentaal op en weet niet meer hoe ik hier ooit uit kom. Ik vraag me af of je ooit weer dat vertrouwen in je lichaam terug vind. Zelfs als de angst stopt weet je dan nog wat echte klachten zijn en wat allemaal wel mee valt.

Ik ben het iniedergeval helemaal kwijt.