Ik zoek afleiding door mijn verhaal te delen

Hi D,

Ik ben op dit moment ook afleiding aan het zoeken (ik had Soto, kippensoep, gemaakt en heb wat last van mijn buik). Ik kom toevallig jouw verhaal tegen en herken mijzelf heel erg met mijn zoontje (ook ongepland zwanger). Hij is tot nu toe 2 x ziek geweest met spugen, dit door een blaasontsteking. Ik begrijp je angst dat je dochter een x thuis zal komen met buikgriep, dit is ook mijn grootste angst. Mooie is wel dat wanneer je kindje ziek is, je op een soort survival mode zult staan. Weet niet of je dochter al eens heeft moeten spugen? Op het moment zelf ben je alleen maar ongerust om je kindje.

Het moeilijke is inderdaad wel de angst om zelf ziek te worden. Indien dit kan; misschien helpt het om daar over te kunnen praten met iemand op dat moment dat je angstig bent. Vaak haalt dat al wat angst weg.

Ik wil je verder alleen zeggen dat ik het wel "fijn" vind om te lezen dat ik niet de enige ben die met dit soort gedachtes (angsten) rond loopt. We zijn niet alleen! Ook al voelt het zo.

Lieve groetjes

Hi Alysa,

Bijna 1,5 jaar verder en ik zit weer op dit forum. Dit keer om mezelf goede moed in te praten. Mijn vriend is 2 weken naar Thailand en dat betekent dus dat ik nu alleen de zorg heb over onze inmiddels 2 dochters. Toen ik dit verhaal schreef had mijn dochter nog nooit overgegeven. Ze heeft inmiddels 2x buikgriep gehad waarbij ik het ook 1x heb gekregen. En we allebei de hele nacht hebben overgegeven. Eigenlijk is mijn angst er alleen maar erger van geworden en let ik op elk geluid wat ze maakt snachts. Helaas ga ik niet op survival mode en heeft mijn vriend allebei de keren alle kots op mogen ruimen terwijl ik zat te trillen op de bank. Nu is hij er natuurlijk niet en ben ik extra bang dat 1 van m'n dochters of ik ziek worden. Ik probeer mezelf positief te houden en te genieten van de quality time met m'n dochters maar eerlijk gezegd lukt me dat absoluut niet ..

Poeh ik snap het enorm... Ik heb een man die vaart en altijd 5 weken weg is, en dan 5 weken thuis... Je raad al wanneer mijn zoontje van inmiddels 2,5 ziek wordt.... Zo heftig! Ik merk zelf dat als mijn man thuis is, ik ook vlucht naar een ander bed, beneden ga "slapen", en afleiding zoek. Maar - en misschien geeft dit hoop - als ik er alleen voor sta kan ik toch een soort van goed voor mijn zoontje zorgen als hij ziek is en ik bang... Het lijkt wel een soort moedermasker en ik breek pas als hij in slaap valt. Ik heb hem altijd kunnen verzorgen op een manier die veilig is geweest voor hem. En ook echt dingen gedaan die ik nooit voor mogelijk had gehouden. De kracht die je als moeder hebt is enorm sterk!