Is het angst of klopt het (en passen we dus niet bij elkaar).

Mijn vriend is een schat, ik houd van hem en heb ruim 4 jaar een relatie. Hij wil graag op korte termijn samenwonen en kinderen en ik krijg het er Spaans benauwd van. Ik voel een zware steen in mijn maag. Een stemmetje in mij zegt: ik wil het niet! Is dat een stem vanuit angst? Of is het waar? Ik durf het niet te zeggen..

De twijfel en het negatief denken slaan toe, die altijd al op de achtergrond aanwezig waren. Is hij wel de ware? Ik ga vergelijken: Past X niet beter bij me of Y? Ik leg een vergrootglas onder de eigenschappen die ik niet zo leuk vind, tenminste dat denk ik en hang er zwaargewicht aan. Misschien passen we toch niet bij elkaar? Mijn hoofd zou het graag de relatie zien lukken (uiteraard gevrijwaard van vervelende gevoelens), maar mijn gevoel drukt keihard op de error-knop en gaat er niet in mee.

Wat veroorzaakt nou dat gevoel? Is het angst of klopt het (en passen we dus niet bij elkaar). En zo loop ik vast, en kom ik in een cirkel terecht, maar het nare gevoel blijft aanwezig.

Wanneer puntje bij paaltje komt, weet ik dat mijn gevoel het hoogste woord heeft. Het zou alleen doodzonde zijn, als deze vanuit angst geregeerd zou zijn...