Het is voor mij allemaal begonnen toen ik 23 was en besefte dat ik een verkeerde studiekeuze had gemaakt, doordat ik mezelf niet genoeg kende. Ik probeerde altijd te doen wat van mij verwacht werd om zo problemen te vermijden. Ik had 5 lange jaren geïnvesteerd in mijn studie en de ontevredenheid over de 3 verschillende jobs die ik deed op basis van dat diploma heeft ervoor gezorgd dat ik in een diepe depressie ben beland.
Overmand door immense schaamte durfde ik hierover niet te praten, waardoor ik anderhalf jaar later zo diep zat, met een gigantische tunnelvisie als gevolg, dat ik geen andere uitweg zag dan zelfdoding.
Als bij wonder heb ik de poging overleefd, maar verschillende visuele littekens hebben er nu voor gezorgd dat mensen kunnen zien dat ik iets ingrijpends moet hebben meegemaakt. Als gevolg hiervan heb ik een sociale angststoornis ontwikkeld.
Ik word nu 28, ga al 3 jaar naar een psychologe, maar durf nog steeds niet uitkomen voor wat ik heb meegemaakt, wat voor zeer veel negatieve emoties zorgt
Overmand door immense schaamte durfde ik hierover niet te praten, waardoor ik anderhalf jaar later zo diep zat, met een gigantische tunnelvisie als gevolg, dat ik geen andere uitweg zag dan zelfdoding.
Als bij wonder heb ik de poging overleefd, maar verschillende visuele littekens hebben er nu voor gezorgd dat mensen kunnen zien dat ik iets ingrijpends moet hebben meegemaakt. Als gevolg hiervan heb ik een sociale angststoornis ontwikkeld.
Ik word nu 28, ga al 3 jaar naar een psychologe, maar durf nog steeds niet uitkomen voor wat ik heb meegemaakt, wat voor zeer veel negatieve emoties zorgt
Jasper Anoniem
> 2 jaar geleden