-
Beste allemaal, na tientallen jaren gereden te hebben, is mij plots , 2 jaren terug een ontzettende angst ontstaan bij het rijden. Kreeg het gevoel al bij bochten maken, het leek alsof ik zou vallen met auto en al .. heel bizar en werd er totaal onzeker, onrustig van.
Toen op een middag na het halen van de kinderen van school, het helemaal niet meer ging. Zweten, in mijn handen en totale paniek! Ik wist me geen raad en moest huilen . Gelijk mijn vriend bellen en die bleef praten en met moeite kwam ik thuis.
Tot de dag van vandaag gaat het niet en het heerst mijn leven . Hoe ik dit nu schrijf huil ik omdat ik niet weet hoe dit op te lossen , heb al gelopen bij een psyoloog en iemand die zieletaal doet. Ik weet me geen raad en hoop natuurlijk dat het eens ophoudt!
Sabrine
> 2 jaar geleden
Sabrine
33
2
Laatste bericht: > 2 jaar geleden
Rapporteer bericht
-
Hoi,
Wat je beschrijft komt mij ook heel erg bekend voor. Bij mij begon het toen ik naast iemand zat en ineens een achtbaan-gevoel te krijgen. Het leek alsof ik viel (kan het moelijk omschrijven). Daarna kreeg ik het ook als ik zelf reed en dit duurt nu al jaren. Ik rijd nu met moeite alleen kleine stukjes en kom dus nergens meer. Meerijden is al helemaal geen optie.. Ik kom er ook maar niet vanaf en het beheerst ook mijn leven. Psychologen en andere hulpverleners gehad maar heeft niet geholpen.
a.
> 2 jaar geleden
Rapporteer reactie
-
Alle reacties weergeven...
-
Wat moet dat machteloos voelen, die continue angst… Een ongeval kan inderdaad veel impact hebben, op alle levensgebieden, niet altijd zichtbaar voor anderen hè. Dat vond/vind ik ook niet altijd eenvoudig.
Heb je misschien al eens EMDR of brainspotting geprobeerd voor de angstreacties? Daar heb ik goede ervaringen mee. Ik ben zelf op een half jaar tijd 2x slachtoffer geweest van een ongeval: in mei een fietsongeval (aanrijding met bestelwagen wat traumatisch was) en in oktober een auto-ongeval (auto die achterop inreed met chronische whiplash en trauma).
Na het fietsongeval hebben 4-5 sessies EMDR mijn angst en hyperalertheid op de fiets weggenomen. Na het auto-ongeval heb ik erg geworsteld en afgezien, wilde ik “teveel” doen om te herstellen. Het langzaam loslaten, minderen en vertragen heeft mijn herstel bevorderd. Daarin heeft een intense mindfulness groepstraining mij heel erg geholpen om met de pijn om te kunnen, de verbinding met anderen deed deugd en ik kreeg terug meer zelfvertrouwen. Daarnaast heeft hartcoherentie geholpen om mijn stress systeem (was vaak in overdrive) terug te normaliseren. Mezelf omringen met lieve mensen, bijna elke dag de natuur opzoeken, een trager leven hebben ook bijgedragen aan mijn herstelproces (en nog steeds). De psychotherapie zet ik verder, al is de rijangst intussen veel minder als ik zelf rij. Als ik mee rijd heb ik meer last: als er andere auto’s plots remmen, dan reageert mijn lichaam meteen met een paniekreactie in hart, buik, keel, aanspannen van alle spieren en meteen erna tranen (= opluchtingsreactie leerde ik van de psycholoog). Ook hier helpen ritmisch ademen (hartcoherentie) en mindfulness me snel en effectief.
Ik wens je (jullie) veel moed toe!
Liefs
Anoniem
> 2 jaar geleden
Rapporteer reactie
-
Reacties verbergen...
Forum Rijangst - forum lotgenoten