Hoi.. ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen..
Ik wil graag alles er even uitschrijven zodat het even minder zwaar op me geest ligt en ik wat rustiger kan worden
Het zit dus zo
Ik heb nu een 1+ jaar een relatie
Hij is de liefste jongen ooit, hij is zorgzaam eerlijk loyaal eigenlijk alles wat een goede relatie nodig heeft dat geeft hij. Hij doet niet stiekem, houd niks achter. Eigenlijk zou alles helemaal goed moeten gaan.
Alsnog ben ik Zo jaloers en zo beschermend over hem. Alles wat me niet zint kan me jaloers en boos maken. Echt extreem ook.
Misschien ligt het aan mijn borderline en ik heb nogal veel meegemaakt vroeger, ik ben vaak in de steek gelaten. Ik ben ook vaak gebruikt en voorgelogen en er is vaak vreemd gegaan..
Bij hem weet ik dat het anders is, als ik luister naar mezelf diep van binnen dan weet ik dat ik me “aanstel” en moet veranderen. Maar mijn hoofd word zo gek van de kleinste dingen. Als ik denk aan zijn exen word ik boos dat ze hem hebben gehad voor mij, ik word niet boos op hem maar ik haat het idee dat iemand hem heeft gehad.
Als ik hoor dat ie met sommige meiden bevriend was, word ik eigenlijk al jaloers. Of als ik merk dat hij met vrienden is en er meiden zijn. Als ie naast een meisje moet zitten.
Soms kan ik het tegenhouden en mezelf inpraten van nee er is niks aan de hand, die tijden kende hij mij niet eens bijvoorbeeld en sinds ik hem ken is er nooit iets gebeurd wat me niet zinde met hem en een meid maar toch slaat mijn hoofd soms op hol.. Word ik helemaal gespannen en boos en ook op hem uiteindelijk want hij zegt t hoe het is en zegt dat ik hem moet vertrouwen omdat hij mij ook 100% vertrouwt en omdat hij niks verkeerd doet en soms is zijn geduld ook op dat snap ik heel goed.
Dan krijgen we ruzie
En dan ga ik door en door, soms zelfs schreeuwen terwijl ik vanaf begin al spijt heb eigenlijk dat ik erover begon of boos werd.
Ik hou zo ongelofelijk veel van hem echt ik wil met hem eindigen en hij ook met mij maar ik weet niet wat ik moet doen om te zorgen dat dit wat minder word.
Ik ben op deze manier niet de vriendin die hij verdient want hij verdient echt de wereld. En dat kan ik hem op deze manier niet geven.
We hebben periodes dat het heeel goed gaat maar ik voel mezelf dan soms steeds weer terugzakken in die jaloezie en onmacht daarmee. Het maakt me verdrietig en zo vermoeid… :(
Ik wil graag alles er even uitschrijven zodat het even minder zwaar op me geest ligt en ik wat rustiger kan worden
Het zit dus zo
Ik heb nu een 1+ jaar een relatie
Hij is de liefste jongen ooit, hij is zorgzaam eerlijk loyaal eigenlijk alles wat een goede relatie nodig heeft dat geeft hij. Hij doet niet stiekem, houd niks achter. Eigenlijk zou alles helemaal goed moeten gaan.
Alsnog ben ik Zo jaloers en zo beschermend over hem. Alles wat me niet zint kan me jaloers en boos maken. Echt extreem ook.
Misschien ligt het aan mijn borderline en ik heb nogal veel meegemaakt vroeger, ik ben vaak in de steek gelaten. Ik ben ook vaak gebruikt en voorgelogen en er is vaak vreemd gegaan..
Bij hem weet ik dat het anders is, als ik luister naar mezelf diep van binnen dan weet ik dat ik me “aanstel” en moet veranderen. Maar mijn hoofd word zo gek van de kleinste dingen. Als ik denk aan zijn exen word ik boos dat ze hem hebben gehad voor mij, ik word niet boos op hem maar ik haat het idee dat iemand hem heeft gehad.
Als ik hoor dat ie met sommige meiden bevriend was, word ik eigenlijk al jaloers. Of als ik merk dat hij met vrienden is en er meiden zijn. Als ie naast een meisje moet zitten.
Soms kan ik het tegenhouden en mezelf inpraten van nee er is niks aan de hand, die tijden kende hij mij niet eens bijvoorbeeld en sinds ik hem ken is er nooit iets gebeurd wat me niet zinde met hem en een meid maar toch slaat mijn hoofd soms op hol.. Word ik helemaal gespannen en boos en ook op hem uiteindelijk want hij zegt t hoe het is en zegt dat ik hem moet vertrouwen omdat hij mij ook 100% vertrouwt en omdat hij niks verkeerd doet en soms is zijn geduld ook op dat snap ik heel goed.
Dan krijgen we ruzie
En dan ga ik door en door, soms zelfs schreeuwen terwijl ik vanaf begin al spijt heb eigenlijk dat ik erover begon of boos werd.
Ik hou zo ongelofelijk veel van hem echt ik wil met hem eindigen en hij ook met mij maar ik weet niet wat ik moet doen om te zorgen dat dit wat minder word.
Ik ben op deze manier niet de vriendin die hij verdient want hij verdient echt de wereld. En dat kan ik hem op deze manier niet geven.
We hebben periodes dat het heeel goed gaat maar ik voel mezelf dan soms steeds weer terugzakken in die jaloezie en onmacht daarmee. Het maakt me verdrietig en zo vermoeid… :(
Anon