Hoi allemaal,
Ik heb veel van jullie verhalen gelezen en ik herken me hier zo erg in. Ik heb ook heel veel last gehad van angsten (en nu soms nog) maar ik wilde eigenlijk vooral met jullie delen wat voor MIJ de doorslag is geweest in mijn proces (dit wilt dus niet zeggen dat dit voor iedereen werkt maar dat is ook ok).
Wat vooral belangrijk is om je te realiseren is dat de angst je iets wilt vertellen. Jup, klinkt heel raar maar dat is echt zo. Vaak zijn we geneigd om het weg te willen hebben, zo snel mogelijk maar ik zal je zeggen dat werkt helaas niet. Ook ik heb dat heel lang geprobeerd. En dat heeft allemaal te maken met het niet kunnen accepteren ervan. En daardoor blijft het terug komen want het “enige” wat is, is dat de angst “gezien” wilt worden. Zodra je het kunt leren accepteren en het er kunt laten zijn, zonder het weg te willen duwen of wat dan ook, heeft het geen andere kans dan dat het afneemt uiteindelijk (dit zal niet in één x gebeuren, vergt oefening ofcourse). Hard tegen hard werkt niet. Bedenk maar eens als jij schreeuwt tegen iemand en de ander schreeuwt terug dan ga jij vaak nog harder schreeuwen. Zo werkt dat ook met bv in dit geval je angstklachten. Hoe meer je vecht, hoe harder het weer terug komt. Want wat heel belangrijk is om te realiseren: jij bent je angst NIET, je ervaart angst. Dat kan er misschien ook wel voor zorgen dat je er met een afstandje naar kunt leren kijken.
Én wat ik ook heb geleerd is dat de verhalen die we onszelf vaak vertellen (vooral negatief) er juist voor zorgen dat de angst in stand blijft gehouden. Al die negatieve gedachten zorgen voor alleen nog maar meer spanning en onrust en ook daardoor nog meer negatieve gedachten. Wat je aandacht geeft groeit. Dus hoe meer verzet je vertoont, hoe meer negatieve verhalen je jezelf vertelt, hoe meer je brein ook zal gaan zoeken naar al die dingen die je jezelf vertelt om deze te bevestigen.
Klinkt allemaal simpel misschien maar I know dat is het absoluut niet. Het is een proces wat weer voor iedereen anders is.
Probeer vooral lief voor jezelf te zijn en vooral de kleine dingen positief te bekrachtigen. En dan bedoel ik niet alleen de dingen positief bekrachten als je een dag hebt gehad zonder angst. Nee, want ook dan zeg je eigenlijk tegen jezelf van dat het zonder angst alleen goed is en met angst niet. Vooral de kleine dingen als, dst je ondanks al die klote klachten je uit bed bent uitgekomen, eten voor jezelf hebt gemaakt.
You got this, leven zonder angst is écht mogelijk (mijn mening😁) en geef vooral niet op!!!!
Liefs,
Chloé.
Ik heb veel van jullie verhalen gelezen en ik herken me hier zo erg in. Ik heb ook heel veel last gehad van angsten (en nu soms nog) maar ik wilde eigenlijk vooral met jullie delen wat voor MIJ de doorslag is geweest in mijn proces (dit wilt dus niet zeggen dat dit voor iedereen werkt maar dat is ook ok).
Wat vooral belangrijk is om je te realiseren is dat de angst je iets wilt vertellen. Jup, klinkt heel raar maar dat is echt zo. Vaak zijn we geneigd om het weg te willen hebben, zo snel mogelijk maar ik zal je zeggen dat werkt helaas niet. Ook ik heb dat heel lang geprobeerd. En dat heeft allemaal te maken met het niet kunnen accepteren ervan. En daardoor blijft het terug komen want het “enige” wat is, is dat de angst “gezien” wilt worden. Zodra je het kunt leren accepteren en het er kunt laten zijn, zonder het weg te willen duwen of wat dan ook, heeft het geen andere kans dan dat het afneemt uiteindelijk (dit zal niet in één x gebeuren, vergt oefening ofcourse). Hard tegen hard werkt niet. Bedenk maar eens als jij schreeuwt tegen iemand en de ander schreeuwt terug dan ga jij vaak nog harder schreeuwen. Zo werkt dat ook met bv in dit geval je angstklachten. Hoe meer je vecht, hoe harder het weer terug komt. Want wat heel belangrijk is om te realiseren: jij bent je angst NIET, je ervaart angst. Dat kan er misschien ook wel voor zorgen dat je er met een afstandje naar kunt leren kijken.
Én wat ik ook heb geleerd is dat de verhalen die we onszelf vaak vertellen (vooral negatief) er juist voor zorgen dat de angst in stand blijft gehouden. Al die negatieve gedachten zorgen voor alleen nog maar meer spanning en onrust en ook daardoor nog meer negatieve gedachten. Wat je aandacht geeft groeit. Dus hoe meer verzet je vertoont, hoe meer negatieve verhalen je jezelf vertelt, hoe meer je brein ook zal gaan zoeken naar al die dingen die je jezelf vertelt om deze te bevestigen.
Klinkt allemaal simpel misschien maar I know dat is het absoluut niet. Het is een proces wat weer voor iedereen anders is.
Probeer vooral lief voor jezelf te zijn en vooral de kleine dingen positief te bekrachtigen. En dan bedoel ik niet alleen de dingen positief bekrachten als je een dag hebt gehad zonder angst. Nee, want ook dan zeg je eigenlijk tegen jezelf van dat het zonder angst alleen goed is en met angst niet. Vooral de kleine dingen als, dst je ondanks al die klote klachten je uit bed bent uitgekomen, eten voor jezelf hebt gemaakt.
You got this, leven zonder angst is écht mogelijk (mijn mening😁) en geef vooral niet op!!!!
Liefs,
Chloé.
Chloé
29-08-2024