Hi allen,
Ik ben 26 jaar, gelukkig geen heftige (jeugd)trauma's of wat dan ook gehad.
Het begon echter een paar maanden geleden, in juni, dat ik 's nachts wakker werd en dacht dat ik doodging door hyperventilatie, hoge hartslag, snakken naar adem, het voelde alsof mijn ziel eruit gezogen werd.
Bij de huisarts geweest de dag erop en die dacht vast een of andere nachtmerrie. Ok, en door. Paar weken geen last van gehad.
Toen op vakantie gegaan naar Griekenland met mijn vriend, 2 weken.
Op ongeveer 1,5 week werd mijn vriend niet goed op vakantie. Ook druk op zijn borst, hartkloppingen, benauwd etc. Maakte hem (en mij) heel paniekerig. Uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan daar. Alles getest, wat medicijnen gekregen. Vanaf dat moment blijft mijn vriend deze klachten houden.
Toen ik terug was van vakantie en 1 week aan het werk was, ineens zelf weer een super hoge hartslag (170) toen ik achter mijn bureautje zat. Vanaf dat moment ingestort. 3 weken lang liggen op de bank, bang zijn, hoge hartslag, weinig eten, somber, huilen. Leek wel een korte depressie (geen ervaring mee maar zo voelde het).
Weken erna tot nu, erg veel last van angst, paniek in mijn lijf. Ook 1x een paniekaanval gehad. Ik ben in therapie en loop bij een praktijkondersteuner. Mijn klachten: spanning in mijn keel, misselijk, duf in mijn hoofd, duizelig, warme oprispingen etc. Ik kan GEEN rust in mijn hoofd vinden. Bij alles wat ik doe denk ik: komt het weer? komt die paniek weer? wat voel ik nu? Mijn gedachtes vliegen overal naartoe.
Heb niet het idee dat de praktijkondersteuner en therapeut mij kunnen helpen. Therapeut stelt hypnotherapie voor. Iemand ervaring mee? Ook heb ik medicijnen gekregen van de huisarts voor minder angst, maar durf ik niet te nemen. IK WORD GEK van binnen doordat ik geen perspectief heb. Ik heb gewoon ook geen idee waar het bij mij vandaan komt, ik leid een normaal leven, geen problemen, alles loopt op rolletjes.
Zou het komen dat ik een trauma heb opgelopen in het ziekenhuis toen mijn vriend daar opgenomen werd op vakantie? Ik ben zelf wel een enorme overdenker van nature, maar HOE KOM IK HIER VANAF!!! Ik heb niet het idee dat ik met praten verder kom.... Ik word gek van de fysieke klachten en ELKE DAG opstaan met de vraag; wat gaat vandaag weer brengen? hoe ga ik me voelen? zou ik weer paniek krijgen????
Ik ben 26 jaar, gelukkig geen heftige (jeugd)trauma's of wat dan ook gehad.
Het begon echter een paar maanden geleden, in juni, dat ik 's nachts wakker werd en dacht dat ik doodging door hyperventilatie, hoge hartslag, snakken naar adem, het voelde alsof mijn ziel eruit gezogen werd.
Bij de huisarts geweest de dag erop en die dacht vast een of andere nachtmerrie. Ok, en door. Paar weken geen last van gehad.
Toen op vakantie gegaan naar Griekenland met mijn vriend, 2 weken.
Op ongeveer 1,5 week werd mijn vriend niet goed op vakantie. Ook druk op zijn borst, hartkloppingen, benauwd etc. Maakte hem (en mij) heel paniekerig. Uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan daar. Alles getest, wat medicijnen gekregen. Vanaf dat moment blijft mijn vriend deze klachten houden.
Toen ik terug was van vakantie en 1 week aan het werk was, ineens zelf weer een super hoge hartslag (170) toen ik achter mijn bureautje zat. Vanaf dat moment ingestort. 3 weken lang liggen op de bank, bang zijn, hoge hartslag, weinig eten, somber, huilen. Leek wel een korte depressie (geen ervaring mee maar zo voelde het).
Weken erna tot nu, erg veel last van angst, paniek in mijn lijf. Ook 1x een paniekaanval gehad. Ik ben in therapie en loop bij een praktijkondersteuner. Mijn klachten: spanning in mijn keel, misselijk, duf in mijn hoofd, duizelig, warme oprispingen etc. Ik kan GEEN rust in mijn hoofd vinden. Bij alles wat ik doe denk ik: komt het weer? komt die paniek weer? wat voel ik nu? Mijn gedachtes vliegen overal naartoe.
Heb niet het idee dat de praktijkondersteuner en therapeut mij kunnen helpen. Therapeut stelt hypnotherapie voor. Iemand ervaring mee? Ook heb ik medicijnen gekregen van de huisarts voor minder angst, maar durf ik niet te nemen. IK WORD GEK van binnen doordat ik geen perspectief heb. Ik heb gewoon ook geen idee waar het bij mij vandaan komt, ik leid een normaal leven, geen problemen, alles loopt op rolletjes.
Zou het komen dat ik een trauma heb opgelopen in het ziekenhuis toen mijn vriend daar opgenomen werd op vakantie? Ik ben zelf wel een enorme overdenker van nature, maar HOE KOM IK HIER VANAF!!! Ik heb niet het idee dat ik met praten verder kom.... Ik word gek van de fysieke klachten en ELKE DAG opstaan met de vraag; wat gaat vandaag weer brengen? hoe ga ik me voelen? zou ik weer paniek krijgen????
M.
16-10-2024