Ik ben er echt zo klaar mee

Ik heb sinds mijn burnout 3 jaar geleden last van paniekaanvallen en heel veel lichamelijke klachten. Sinds afgelopen zomer is het zo erg geworden dat ik aan de antidepressiva ben gegaan na overleg met huisarts en voor zware momenten heb ik oxazepam. Dat is allemaal nog tot daar aan toe, maar ik heb elke dag lichamelijke klachten (waarvan ik ondertussen wel weet dat het allemaal samenhangt na talloze doktersbezoeken en me afvragen of ik me aanstel) en vermijd momenteel vrijwel alle 'leuke' dingen in mijn leven omdat die me zoveel energie kosten en mijn klachten vooraf zoveel erger maken. Dit zorgt ervoor dat ik me steeds schuldiger voel naar anderen, steeds gefrustreerde richting mezelf en mijn klachten steeds erger lijken te worden.

Zelfs even snel naar de winkel is al een uitdaging want bij alles ligt een paniekaanval om de hoek te loeren.

In ben gelukkig al bezig met intake gesprekken voor therapie maar zoals vandaag, een weekend zonder druk of geplande dingen, maar me wel dusdanig niet lekker voelen zorgt ervoor dat ik in n soort van depressie schiet en het gevoel heb dat dit mijn leven dusdanig beheerst dat ik alle controle kwijt ben en alles wat het leven leuk zou moeten maken vermijd (gelukkig heb ik een geweldig gezin, maar voel ook dat ik hun hierdoor beperk)

Ik hoop heel hard dat deze therapie gaat werken want op deze manier proberen door te gaan en me niet nog eens ziek durven melden op het werk na mijn eerdere butnout is bijna niet meer haalbaar. (Ik kan gelukkig vanuit thuis werken, dus dat scheelt in elk geval al)