Ik ervaar dermate verlatingsangst dat ik het gevoel heb te dissocieren

Ik hoop dat iemand dit herkent.

Ik heb als kind enorm veel trauma's meegemaakt. Ik ben gediagnosticeerd met PTSS, heb hier therapie voor gehad en zou daar ook weer van genezen zijn.

Na m'n moeilijke jeugd heb ik gebouwd aan m'n leven. Ik was gewoon stabiel, onrustig, maar gelukkig. Ik ging na een wilde periode weer studeren, leuke carrière gemaakt, moeder geworden van een zoon, huis gekocht. Prima.

Maar nu heb ik na jaren een man durven toe te laten. De relatie was niet helemaal gezond. We pasten niet bij elkaar en ik kon me niet binden. Ik heb denk ik de relatie gesaboteerd en ik wilde mezelf terugvinden. Dat was even leuk, maar hij gaat verder, ik verlies de controle en ik ervaar dermate verlatingsangst dat ik het gevoel heb te dissocieren. Heel bizar. Ik weet van binnen dat hij de man niet voor me is. Maar het gevoel van verlating ervaar ik zo extreem dat ik het gevoel heb gek te worden. Zonder liefde/mannen in m'n leven heb ik eigenlijk nergens last van.

Herkenbaar?

En wat helpt? Ik wil natuurlijk wel gewoon een lieve man en een gezonde relatie.