Zomaar, out of the blue

Lieve allemaal, ik wil graag mijn verhaal even van mij af schrijven. Ongeveer 6 jaar geleden heb ik mijn eerste paniekaanval gehad. Zomaar, out of the blue. Ik stond op, ging naar beneden en kreeg het ineens. Zweten, klam gevoelig, paniek. Verstijfd van angst en ik wist zeker ik ga dood. Het is overgegaan en sinds toen heb ik het nog 2/3 x gehad. Nu een dikke maand geleden kreeg ik er terug 1. Een hele heftige. In mijn lingerie snachts naar buiten snakkend naar adem en dacht ik ga nu dood. Het enigste grote verschil met 6 jaar geleden en nu is dat de onrust is gebleven. Ik leef precies niet in mijn eigen lichaam. Constante angst; tintelende vingers en benen. Soms het gevoel dat ik mijn rechterarm niet meer kan bewegen. Alsof ik het niet zelf aan het beleven ben. Super beangstigend. Heb veel op het randje gezeten van een echte aanval ook. Herkent iemand dit? Elke dag weer krijg ik steken precies in myn hart en de angst dat ik doodga. Ik denk steeds is er toch niet echt iets? Maar ik heb hulp gezocht by een psycholoog en gisteren eerste gesprek gehad met de informatie dat het echt een paniekstoornis geworden is. Dank u voor het luisteren