Sterk dat iedereen zijn verhaal deelt en andere wilt helpen met tips!
Ik heb al jaren last van een angststoornis en fobie voornamelijk in groepen met mensen bijvoorbeeld in ov of met uitgaan voel ik me contineu bekeken en ben ik bang voor wat men over me denkt en wat nog erder is als de paniek inslaat bijvoorbeeld in de trein raak ik verstijfd weet ik me geen houding te geven en voel ik me super klein. Ook de energie in me lijf verdwijnt compleet als ik sociaal contact opzoek en dit leid tot hoofdpijn lusteloosheid en een flink angst gevoel in me maag, dit is dagelijkse koek eigelijk en belemmert me met werken. Ik wil wel duidelijkmaken dat ik vroeger extravert was en vaak feestjes had met veel mensen en vaak in het middelpunt stond omdat ik makkelijk praat met andere en ze vaak met problemen bij me kwamen, toch ben ik 180 graden omgeslagen en nu volledig geïsoleerd. Ik doe wel boodschappen en moet 2 x per maand met de trein reizen Maar voel me altijd ongemakkelijk ookal ga ik juist de stap aan om mensen niet te ontlopen. Het is ook een schaamte gevoel alsof ik minder ben dan een ander en niet het gevoel heb dat ik mezelf mag zijn omdat ik me altijd anders voel dan andere alsof ik er niet bij hoor. Beetje complex en nog snel samengevat maar hoor graag jullie verhaal. Veel liefs
Ik heb al jaren last van een angststoornis en fobie voornamelijk in groepen met mensen bijvoorbeeld in ov of met uitgaan voel ik me contineu bekeken en ben ik bang voor wat men over me denkt en wat nog erder is als de paniek inslaat bijvoorbeeld in de trein raak ik verstijfd weet ik me geen houding te geven en voel ik me super klein. Ook de energie in me lijf verdwijnt compleet als ik sociaal contact opzoek en dit leid tot hoofdpijn lusteloosheid en een flink angst gevoel in me maag, dit is dagelijkse koek eigelijk en belemmert me met werken. Ik wil wel duidelijkmaken dat ik vroeger extravert was en vaak feestjes had met veel mensen en vaak in het middelpunt stond omdat ik makkelijk praat met andere en ze vaak met problemen bij me kwamen, toch ben ik 180 graden omgeslagen en nu volledig geïsoleerd. Ik doe wel boodschappen en moet 2 x per maand met de trein reizen Maar voel me altijd ongemakkelijk ookal ga ik juist de stap aan om mensen niet te ontlopen. Het is ook een schaamte gevoel alsof ik minder ben dan een ander en niet het gevoel heb dat ik mezelf mag zijn omdat ik me altijd anders voel dan andere alsof ik er niet bij hoor. Beetje complex en nog snel samengevat maar hoor graag jullie verhaal. Veel liefs
Maik
14-04-2025