Hallo iedereen, bij mij begon het 2,5 jaar geleden. Een collega zijn stiefvader kreeg kanker. Hij praatte erover en ik merkte dat het me veel deed. Ik begon over mij eigen sterfelijkheid na te denken.. ondanks ik nog vrij jong ben 35 jaar, kan het zomaar gebeuren. Kanker. Vroeger bij ons thuis was het een taboe om erover te praten, mijn vader zijn moeder , mijn oma, overleed toen hij 8 was aan borstkanker. De grijswitte foto van haar stond altijd in de kast en wij wisten als kinderen ( ik en me zussen ) dat het woord kanker absoluut niet gezegd mocht worden. Het liefste er niet over praten.. dit heeft voor mijn angst gezorgd + andere kanker overledenen in omgeving . toen ik 8 was moest mijn moeder voor het eerst met me naar de dokter. Ik dacht dat ik een hersentumor had. De dokter kon dit toen snel uit mijn hoofd praten en het heeft toen jaren geduurd voor ik weer last kreeg van hypochondrie. Toen ik 23 was kwam het weer voor 3 maanden ongeveer en toen is het dus weer voor 10 jaar weggebleven tot 2,5 jaar geleden en wat nu ook al 2,5 jaar non stop er is. Ik heb ondertussen alles al gehad. Botkanker , lymfeklierkanker , longkanker , darmkanker , lever kanker en ik zal er vast nog wel wat vergeten. Afgelopen maand een colonoscopy laten doen. En ook Long foto’s , alles was perfect. Waarom ik mijn verhaal doe weet ik niet precies maar misschien dat dit iemand helpt. Ik kan, nu ik me beter voel ( voor hoelang ? ) beter relativeren en zie nu in dat de angst het probleem is. Ik ga al 2 jaar naar een psycholoog alles al geprobeerd EMDR, cognitieve gedragstherapie etc etc. Niks heeft echt geholpen. Maar, ik neem nu een week medicijnen voor mijn ADHD en merk wel lichte veranderingen? Ik kan beter relativeren. Ik hoop dat dit zo blijft en ben ervan overtuigd dat ik hier uit ga komen. Heel veel sterkte allemaal met deze vreselijke nare shit ziekte in jullie hoofd, ik weet er alles vanaf.
J.
04-05-2025