Hoi ik heb als kind al eens een paniekaanval gehad maar wist toen niet wat het was. Hetzelfde geld voor tijdens mijn zwangerschap waarbij ik het 9 maanden lang heb gehad maar het toen niet wist. 17 jaar geleden had ik het weer en ben toen uit paniek naar de 1e hulp gegaan en er werd mij verteld dat het een paniekaanval was. Sindsdien is het nooit meer weggegaan.
7 jaar geleden ben ik begonnen met escitalopram uiteindelijk oogehoogd tot 20 mg ten tijde van de instorting en dit deed me goed. Geen last van heftige bijwerkingen etc. Afgelopen jaar opbouw van paniekaanvallen tot een punt dat ik terecht ben gekomen bij de crisisdienst. Hier ben ik toen ingesteld op 2 keer daags 50 mg quetiapine en ben ik gaan op en afbouwen van escitalopram naar fluoxetine. Na 10 dagen volledig over op fluoxetine nam de angst en paniek toe, dit terwijl de eerste dagen goed gingen en ik niks naars merkte.
Vervolgens volledige spanning in mijn lichaam waardoor mijn lichaam vanuit binnen aan het trillen is zonder dat ik daar controle over heb, Spierspasmes, tintelend gevoel in ledematen en gevoel van uitval, een kippenvelgevoel en koud gevoel naar mijn hart alsof mijn bloed niet stroomt en een hartaanval krijg, hartkloppingen, raar en onhelder gevoel in mijn hoofd, moeite met slikken, gevoel van gek worden etc. Hierdoor in overleg aan het verhogen naar nu 30 mg fluoxetine. Zit vanavond op de 4e dag 30 mg. De eerste dagen geen klachten of veranderingen maar vandaag ineens weer angst en paniek.
Hoe kan het dat ik pas na 3 dagen dit extreme gevoel krijg? Het voelt dan niet als een aanval die je zou kunnen opvangen maar het is er continu en de hele dag tot ik in slaap val. Ik voel dat mijn hele zenuwenstelsel van slag is, daarnaast ook mijn periode gekregen. Ik wordt er zo gek van dat ik nu AD slik en quitiapinne en tegelijkertijd nog steeds continu lichamelijk stress en paniek ervaar.
Ik wil zo graag dat het weer wordt zoals het was en ben bang dat ik nooit meer angst en paniek vrij wordt. Ik hou van mijn werk en leven maar door die angst en paniek wordt ik zo belemmerd. Het is niet iets wat ik aan en uit kan zetten of waarover ik voor mijn gevoel controle heb.
Ik verdien dit niet (niemand niet). Ik heb een goede baan, financieel stabiel, kind volwassen en gaat goed. Er is geen aanleiding voor om continu zo gespannen en gestrest te zijn zonder voor mijn gevoel een aanleiding en of reden.
7 jaar geleden ben ik begonnen met escitalopram uiteindelijk oogehoogd tot 20 mg ten tijde van de instorting en dit deed me goed. Geen last van heftige bijwerkingen etc. Afgelopen jaar opbouw van paniekaanvallen tot een punt dat ik terecht ben gekomen bij de crisisdienst. Hier ben ik toen ingesteld op 2 keer daags 50 mg quetiapine en ben ik gaan op en afbouwen van escitalopram naar fluoxetine. Na 10 dagen volledig over op fluoxetine nam de angst en paniek toe, dit terwijl de eerste dagen goed gingen en ik niks naars merkte.
Vervolgens volledige spanning in mijn lichaam waardoor mijn lichaam vanuit binnen aan het trillen is zonder dat ik daar controle over heb, Spierspasmes, tintelend gevoel in ledematen en gevoel van uitval, een kippenvelgevoel en koud gevoel naar mijn hart alsof mijn bloed niet stroomt en een hartaanval krijg, hartkloppingen, raar en onhelder gevoel in mijn hoofd, moeite met slikken, gevoel van gek worden etc. Hierdoor in overleg aan het verhogen naar nu 30 mg fluoxetine. Zit vanavond op de 4e dag 30 mg. De eerste dagen geen klachten of veranderingen maar vandaag ineens weer angst en paniek.
Hoe kan het dat ik pas na 3 dagen dit extreme gevoel krijg? Het voelt dan niet als een aanval die je zou kunnen opvangen maar het is er continu en de hele dag tot ik in slaap val. Ik voel dat mijn hele zenuwenstelsel van slag is, daarnaast ook mijn periode gekregen. Ik wordt er zo gek van dat ik nu AD slik en quitiapinne en tegelijkertijd nog steeds continu lichamelijk stress en paniek ervaar.
Ik wil zo graag dat het weer wordt zoals het was en ben bang dat ik nooit meer angst en paniek vrij wordt. Ik hou van mijn werk en leven maar door die angst en paniek wordt ik zo belemmerd. Het is niet iets wat ik aan en uit kan zetten of waarover ik voor mijn gevoel controle heb.
Ik verdien dit niet (niemand niet). Ik heb een goede baan, financieel stabiel, kind volwassen en gaat goed. Er is geen aanleiding voor om continu zo gespannen en gestrest te zijn zonder voor mijn gevoel een aanleiding en of reden.
Soekie Mina
15-06-2025