19 Hypochondrie

Eigenlijk ben ik mijn leven lang al bang voor alles waar je dood aan kan gaan. Vroeger durfde ik mijn speeksel niet meer door de slikken als ik langs een bosje met giftige besjes was gelopen. Het werd steeds erger en in groep 7 kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Daarna is de angst voor ziek zijn en dood gaan alleen maar erger geworden. Bang dat mensen mij niet serieus namen. Bang iets te hebben wat niemand zou geloven. Bang dood te gaan terwijl ik er misschien nog wat aan had kunnen doen.

Het is ook een hele tijd wel goed gegaan toen stond de angst op de achtergrond maar altijd kwam die weer keihard terug.

Na dat ik in 2017 slachtoffer werd van een gewapende overval is de angst voor dood gaan en de controle kwijt raken zo erg geworden. Dat ik het huis niet meer verliet en helemaal niks meer durfde.
Het angst voor het ene verstrekte de andere angst.

Ik werd depressief en wilde niet meer leven. Maar de angst voor de dood was toen gelukkig wel mijn redding.

Na super goede therapie ging het echt goed met mij. Ik raakte zwanger en werd moeder van een prachtige dochter. Maar eenmaal weer aan het werk ging het Na 3 maanden weer helemaal mis. Het begon met terug kerende rijangst. Weer paniekaanvallen en daarna weer ziekte en doodsangst
Elke media bericht over plotseling overleden (jonge) mensen versterkt de angst weer.
Op dit moment is die angst super sterk en zie ik mijzelf steeds dood voor me en met een totaal gebroken dochter die alleen achterblijft.

Het leven is op die moment ontzettend zwaar en vol met angst.
Mijn lieve echtgenoot en dochter houden mij op de been. Gelukkig.
Maar het is super zwaar en ik ben ontzettend verdrietig.

Ik ben Marjelle 29 jaar en dit is in het kort mijn verhaal over mijn leven met angst.