Ik zit met mijn handen in mijn haar en met mijn hoofd op een bureau. In tranen. Weet je, ik heb het er al vaker over gehad, sociale situaties. Vandaag was het weer. Ik ging eten met mijn huisgenoten en voordat ik ga eten, vreet ik mezelf al op. Ik voel spanning in mijn maag. Ongemak en nerveusheid. En tijdens het eten dan met mensen waar ik gewoon, ja... Ik ben gewoon, ik geniet van hen, ik ben blij met hen. En dan voel ik me zo druk. Zo'n nerveusiteit. Het gevoel in mijn stem. Spanning in de maag. En tijdens het praten ongemak. Ik voel me zo ongemakkelijk. En ik weet, denk ik gewoon, waar het door komt, want ik ben bezig met wat mensen van me denken. Ik ben bezig met, ik moet leuk zijn, ik heb een imago, ik moet joviaal, sociaal zijn. En ik weet ook van, ik vind het angstig, omdat ik weet dat ik niet weg kan gaan van het gesprek. Bijvoorbeeld als ik een gesprekje heb op de fiets, of ik weet het is kort, of ik kan weggaan, er is een escape. Dan kan ik gewoon weglopen, dus met een cassiere, dan weet ik het is bijna voorbij. Er komt hier een eind aan, dan is er geen stress voor mij. Dus ik begrijp het, en ik probeer te letten op mijn adem. Ik mediteer, ik zit minder op mijn telefoon, ik slaap goed, ik sport. Ik probeer in die momenten die gedachten te zien, ik probeer op mijn adem te letten. Ik heb het allemaal geprobeerd. Zoveel. Ik heb persoonlijke coaching met een zen-leraar al vijf keer gehad. En toch val ik terug constant in die zenuwachtige patronen tijdens sociale situaties met mensen die mij heel nauwstaan. Dus ik heb het met mijn ouders, ik heb het met mijn zussen, ik heb het met mijn beste vrienden, met iedereen. Het is gewoon verschrikkelijk. En dan elke keer als ik in mijn eentje ben, dan kan ik wel gewoon van het leven genieten. Als ik op de fiets zit, als ik aan het sporten ben, als ik in de bibliotheek ben. Maar het moment dat ik met anderen ben, dan voel ik me zo niet op mijn gemak. Het is zo energie slurpend, en ik ben zo verdrietig constant. Het is echt vervelend, en ik heb nu al zoveel dingen geprobeerd. Ik kijk video's van Eckhart Tolle, Sadghuru. Ik gebruik de methode van The Work van Brian Katie. Ik doe mouth taping, waardoor ik beter slaap. Ik schrijf dingen op wat wel leuk is gegaan vandaag, top vijf dingetjes. En ik schrijf de vragen van The Work van Brian Katie op. En alsnog voel ik me met momenten in sociale situaties - het is niet altijd slecht natuurlijk - Maar zo vaak op een heftige manier, zo ongemakkelijk en niet fijn. Ik baal er zo van. Ik zit met mijn handen in mijn haar. Ik heb een psycholooggesprek die ik ga inplannen vanaf januari. Dus ik ga daarmee aan de slag. Maar ik ga ook in februari naar Barcelona, voor vijf maanden helemaal in mijn eentje (Deze keus had ik gemaakt toen het leven me gemakkelijker afging). Dus dan ook weer zoveel sociale situaties. En ik heb al zoveel geprobeerd. Wat kan ik nog doen?
Nelson
04-01-2025