• 180+ therapeuten
  • Snel een afspraak
  • Ook online therapie
  • Ik struggle al 4 jaar met bijna constante derealisatie

    Ik struggle al 4 jaar met bijna constante derealisatie, zodra ik de deur uit stap word de derealisatie super intens, alles lijkt nep, alsof ik in een enge droom ben beland. Daardoor krijg ik buiten heel vaak paniekaanvallen. Er zijn ook tijden geweest dat het beter ging en dat ik er veel minder last van had en de meeste dingen wel gewoon kon doen, maar sinds dit jaar gaat het weer super slecht. De afgelopen maand is het zo erg geworden dat ik bijna mijn huis niet meer uit durf, zelfs in mijn tuin zitten vind ik oncomfortabel...
    Ik voel me heel alleen in deze situatie, mijn familie en mijn vriend begrijpen mijn angst niet en ze doen er vaak ook heel makkelijk over waardoor ik me nog meer alleen voel..
    Ik ga over 2 dagen tekenen voor mijn nieuwe huisje en die locatie bevind zich in de drukke stad en ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik dit ga doen, ik durf op dit moment amper mijn huis uit dus dit voelt bijna onmogelijk voor mij....
    Ik heb al geprobeerd om te onderhandelen met de woningbouw maar ze zijn daar heel zakelijk in, als ik dinsdag niet teken krijg ik het huisje niet.
    Ik ga het proberen en hopen dat het lukt want ik wil dat huisje echt heel graag.
    Verder krijg ik over 2 weken exposure therapie dus dat is wel heel fijn:)

    Fleur
    > 2 jaar geleden
    Fleur 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden Rapporteer bericht
    • Veel sterkte Fleur.
      Leg de lat niet te hoog voor jezelf en neem regelmatig rust. Misschien helpt mediteren.

      Sterre
      > 2 jaar geleden
      Rapporteer reactie
    • Alle reacties weergeven...
    • Dat gevoel van derealisatie ken ik heel goed. Zit inmiddels reeds acht jaar binnen na een inbreuk met slagen en verwondingen. Mijn vriend doet al de boodschappen, koken,naar de apotheek gaan enz, maar soms moet ik wel...om bv naar de dokter te gaan of tandarts. Binnen in mijn studio heb ik er minder last van maar eens buiten (al is het maar aan de voordeur) wordt ik omringd door een mist. Het is alsof ik in een droom zit en gevangen in een enorm angstgevoel. Ik verlies mijn evenwicht, de grond beweegt onder men voeten, durf zeker niet alleen de straat oversteken (zeker niet als er auto's voor me moeten stoppen) en als ik iemand moet passeren verlies ik helemaal de controle. Terwijl ik dit schrijf vind ik het soms ronduit lachwekkend!!! Maar mijn leven is gewoon een hel als ik er nog maar aan denk dat ik buiten moet. Wil in therapie, mja hoe geraak ik daar? Als ik geen bus kan nemen omdat ik de straat niet opkan. En mij residentieel laten opnemen zie ik ook niet goed zitten. Heb ook in het verleden reeds antidepressiva gekregen maar daar kreeg ik dan weer de stuipen van. In dat andere verhaal van die buikpijn herken ik mezelf ook, zelfs als ik dit zand het schrijven ben beginnen mijn darmen te verkrampen. Sorry mensen kan er niet aan doen maar soms is het hilarisch. Heb andere tijden gekend. Iemand enige suggesties??? 🧐🧐🧐

      Tinne
      > 2 jaar geleden
      Rapporteer reactie
    • Reacties verbergen...

Forum Agorafobie / Pleinvrees - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Agorafobie / Pleinvrees.
Lees meer verhalen over Agorafobie / Pleinvrees

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Agorafobie / Pleinvrees

Op zoek naar tips?
Tips bij agorafobie / pleinvrees