Hoi iedereen!
Ik begin steeds meer last te krijgen van mij angst om dood te gaan, mijn hypochondrie. Ik heb ansich een gelukkig leven, maar uiteraard ook wel stressfactoren.
Sinds dat ik mijn dochter heb (nu 6 jaar oud) is mijn hypochondrie extremere vormen aan gaan nemen. Ik ben zo bang dat ze zonder moeder op moet groeien, dat ik daar in gedachten de hele dag mee bezig ben. Ik breng het onbewust ook over op mijn dochter, waardoor die nu verlatingsangst heeft ontwikkeld. Naast mijn hypochondrie heb ik wel wat lichamelijke klachten, niets dodelijks, maar wel ongemakkelijk. Mijn dochter heeft al een paar keer aangegeven dat ze bang is dat ik doodga. Dit voed mijn hypochondrie weer, waarop ik ga Googlen of kinderen aan kunnen voelen dat hun moeder sterft.
Ik heb het niet compleet van een vreemde, mijn moeder is ook bij ieder pijntje bang dat het kanker is.
Ik mag van mezelf niet meer Googlen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik symptomen lees op Google, krijg ik ze spontaan. Momenteel heb ik wat meer stress, waardoor ik bijbehorende klachten heb (benauwd, brok in de keel). Ik denk gelijk aan kanker, waardoor ik het nog benauwder krijg, keelpijn krijg.
Ik moet hulp gaan zoeken, maar ik weet niet zo goed waar te beginnen. Nu ik dit typ zitten de tranen me al erg hoog, omdat ik besef hoe zeer het mijn leven beïnvloed op dit moment. Ik heb regelmatig paniekaanvallen en maak mezelf helemaal gek. Normale praattherapie is niet mijn ding. Naar de huisarts durf ik niet, ik heb moeten vechten voor mijn lichamelijke klachten (die overigens wel echt zijn ;) ) en als ik nu met het verhaal kom dat ik hypochondrie ben, neemt hij dat straks ook niet meer serieus.
Dit opschrijven is stap 1.
Ik begin steeds meer last te krijgen van mij angst om dood te gaan, mijn hypochondrie. Ik heb ansich een gelukkig leven, maar uiteraard ook wel stressfactoren.
Sinds dat ik mijn dochter heb (nu 6 jaar oud) is mijn hypochondrie extremere vormen aan gaan nemen. Ik ben zo bang dat ze zonder moeder op moet groeien, dat ik daar in gedachten de hele dag mee bezig ben. Ik breng het onbewust ook over op mijn dochter, waardoor die nu verlatingsangst heeft ontwikkeld. Naast mijn hypochondrie heb ik wel wat lichamelijke klachten, niets dodelijks, maar wel ongemakkelijk. Mijn dochter heeft al een paar keer aangegeven dat ze bang is dat ik doodga. Dit voed mijn hypochondrie weer, waarop ik ga Googlen of kinderen aan kunnen voelen dat hun moeder sterft.
Ik heb het niet compleet van een vreemde, mijn moeder is ook bij ieder pijntje bang dat het kanker is.
Ik mag van mezelf niet meer Googlen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik symptomen lees op Google, krijg ik ze spontaan. Momenteel heb ik wat meer stress, waardoor ik bijbehorende klachten heb (benauwd, brok in de keel). Ik denk gelijk aan kanker, waardoor ik het nog benauwder krijg, keelpijn krijg.
Ik moet hulp gaan zoeken, maar ik weet niet zo goed waar te beginnen. Nu ik dit typ zitten de tranen me al erg hoog, omdat ik besef hoe zeer het mijn leven beïnvloed op dit moment. Ik heb regelmatig paniekaanvallen en maak mezelf helemaal gek. Normale praattherapie is niet mijn ding. Naar de huisarts durf ik niet, ik heb moeten vechten voor mijn lichamelijke klachten (die overigens wel echt zijn ;) ) en als ik nu met het verhaal kom dat ik hypochondrie ben, neemt hij dat straks ook niet meer serieus.
Dit opschrijven is stap 1.
Denila
> 2 jaar geleden