Hoi, ik voel ook de behoefte mijn verhaal te delen.
Het begon allemaal 4 jaar geleden tijdens het festival Lowlands.
Dag 3 van het festival werd ik wakker en kreeg ik een paniekaanval.. ik kwam er niet uit en ben in mijn tentje blijven liggen terwijl mijn vrienden op pad gingen.
Ik voelde dat het allemaal te groots en te heftig was, uiteraard flink aan de borrel etc geweest 2 dagen dus ik was niet echt stabiel meer. Na zo'n 8 uur lang lieve vrolijke filmpjes te hebben gekeken gecombineerd met bezoekjes aan het toiletgebouw om mn gezicht te wassen en water te drinken gaf ik het op. Ik moest hier weg! Heb mijn moeder gebeld en die is mij komen halen rond 11 savonds. Na bij haar thuis gekomen te zijn en wat te hebben gegeten ben ik met de nodige worstelingen in slaap gevallen om de volgende dag mijn auto op te halen en naar huis te rijden. Toen ging het pas echt mis! Ik kreeg een ongekend heftige paniekaanval op de snelweg tijdens het autorijden! Ik verloor dusdanig de controle over mijn hoofd, lichaam en doen en laten dat ik de eerstvolgende afslag heb gepakt om vervolgens een uur in een weiland te gaan liggen. Gebeld met moeders en na wat gekalmeerd te zijn, kreeg ik het benauwd omdat ik zo ver van huis was. Ik heb elke benzinepomp bezocht tijdens de rit naar huis en zat met mijn linkervoet stampend en met mijn rechterhand op mijn linkerarm krabbend in de auto tot ik thuis was. Eenmaal thuis in de foetushouding in bed gaan liggen om daar vervolgens 2 dagen te blijven.. het was helemaal mis en ik had geen idee hoe er uit te komen.
Ik was 30/31 toen dit gebeurde en nu inmiddels 35. De afgelopen jaren heb ik alle vormen van therapie tot aan EMDR gevolgd en ben ik nog maar een schim van wie ik was. Na anderhalf jaar dagelijks te worstelen met paniek alles opgegeven. Autorijden (lange afstanden), koffie drinken, normaal werken, alcohol en uitgaan kwamen eigenlijk niet meer voor in mijn woordenboek. Het was tijd voor antidepressiva. Ik was vreselijk oordelend naar dat middel maar na anderhalf jaar zelf proberen er vanaf te komen zei de psych letterlijk 'je bent zo koppig! Je hebt het nu anderhalf jaar op jouw manier geprobeerd, dat werkt duidelijk niet. Vertrouw mij nou en probeer dit!' ik kon het niet langer negeren en ben akkoord gegaan. Het werd Escitalopram. Uiteindelijk bleek 10mg voldoende te zijn voor mij en potverdorie, het deed precies wat het doen moest! Ik had een stuk kwaliteit van leven terug. Kon zelfs weer een kop koffie of een biertje drinken. Het enige waar ik een beetje op moest inleveren was mijn libido. Nu was dat voor mij een behoorlijk hoge prijs want ik hou er wel van! Maar dat nam ik dan maar voor lief. Na weer zo'n anderhalf jaar dit dagelijks te slikken en weer voor zo'n 85% te functioneren vond ik het wel tijd om te bekijken hoe het zou gaan als ik af ging bouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik had mijn leven en leefstijl 180° gedraaid en moest dit ook echt blijven doen. Ik was gewoon niet meer dezelfde isja en het was mij duidelijk dat ik dat ook nooit meer ging worden. Het afbouwen met de Escitalopram ging goed. Tot de laatste mg.. ik was inmiddels van pillen overgegaan op druppels want een pil was niet te doseren. Dus 1 druppel Escitalopram elke dag. Dit heb ik uiteindelijk nog wel een half jaar moeten doen, tot ik op een dag griep kreeg. Ik dacht 'ik ben ziek thuis, veilig op mijn plekje. Ik probeer gewoon weer de druppel niet te nemen'. En waarempel, dit lukte! Ik was er helemaal vanaf en op zo nu en dan een paniek/ hyperventilatie aanvalletje bij het in slaap vallen savonds na kon ik eigenlijk bijna alles wel weer met mate. Alleen nuchter drukke plekken bezoeken mijd ik nog een beetje, maar ach ik ben inmiddels 35 en dat soort dingen trekt me sowieso niet meer zo. Heb enorm veel gewerkt aan zowel mijzelf als daadwerkelijk werk. Ik ben stucadoor en werken geeft mij rust. En het verdient leuk dus overdag en gemiddeld 3 avonden in de week aan de bak! Prima. Vakantie in het verschiet, heeerlijk! Tot nu.. mijn vakantie is afgelopen vrijdag ingegaan en Vanaf zaterdagavond tot heden is het 1 groot drama! Paniekaanvallen, de hele dag door hoog in de spanning, tintelende onderbenen tot pijnlijk aan toe, druk op mijn borst, kortademig. Heb diazepam besteld bij de ha. (Want dat helpt me enorm) ik kan wel janken! Zo machteloos en moedeloos.. ik vraag mij af of ik ooit weer mens zal zijn.. en ik word vader. Hoe dan?! HOE DAN!
Het begon allemaal 4 jaar geleden tijdens het festival Lowlands.
Dag 3 van het festival werd ik wakker en kreeg ik een paniekaanval.. ik kwam er niet uit en ben in mijn tentje blijven liggen terwijl mijn vrienden op pad gingen.
Ik voelde dat het allemaal te groots en te heftig was, uiteraard flink aan de borrel etc geweest 2 dagen dus ik was niet echt stabiel meer. Na zo'n 8 uur lang lieve vrolijke filmpjes te hebben gekeken gecombineerd met bezoekjes aan het toiletgebouw om mn gezicht te wassen en water te drinken gaf ik het op. Ik moest hier weg! Heb mijn moeder gebeld en die is mij komen halen rond 11 savonds. Na bij haar thuis gekomen te zijn en wat te hebben gegeten ben ik met de nodige worstelingen in slaap gevallen om de volgende dag mijn auto op te halen en naar huis te rijden. Toen ging het pas echt mis! Ik kreeg een ongekend heftige paniekaanval op de snelweg tijdens het autorijden! Ik verloor dusdanig de controle over mijn hoofd, lichaam en doen en laten dat ik de eerstvolgende afslag heb gepakt om vervolgens een uur in een weiland te gaan liggen. Gebeld met moeders en na wat gekalmeerd te zijn, kreeg ik het benauwd omdat ik zo ver van huis was. Ik heb elke benzinepomp bezocht tijdens de rit naar huis en zat met mijn linkervoet stampend en met mijn rechterhand op mijn linkerarm krabbend in de auto tot ik thuis was. Eenmaal thuis in de foetushouding in bed gaan liggen om daar vervolgens 2 dagen te blijven.. het was helemaal mis en ik had geen idee hoe er uit te komen.
Ik was 30/31 toen dit gebeurde en nu inmiddels 35. De afgelopen jaren heb ik alle vormen van therapie tot aan EMDR gevolgd en ben ik nog maar een schim van wie ik was. Na anderhalf jaar dagelijks te worstelen met paniek alles opgegeven. Autorijden (lange afstanden), koffie drinken, normaal werken, alcohol en uitgaan kwamen eigenlijk niet meer voor in mijn woordenboek. Het was tijd voor antidepressiva. Ik was vreselijk oordelend naar dat middel maar na anderhalf jaar zelf proberen er vanaf te komen zei de psych letterlijk 'je bent zo koppig! Je hebt het nu anderhalf jaar op jouw manier geprobeerd, dat werkt duidelijk niet. Vertrouw mij nou en probeer dit!' ik kon het niet langer negeren en ben akkoord gegaan. Het werd Escitalopram. Uiteindelijk bleek 10mg voldoende te zijn voor mij en potverdorie, het deed precies wat het doen moest! Ik had een stuk kwaliteit van leven terug. Kon zelfs weer een kop koffie of een biertje drinken. Het enige waar ik een beetje op moest inleveren was mijn libido. Nu was dat voor mij een behoorlijk hoge prijs want ik hou er wel van! Maar dat nam ik dan maar voor lief. Na weer zo'n anderhalf jaar dit dagelijks te slikken en weer voor zo'n 85% te functioneren vond ik het wel tijd om te bekijken hoe het zou gaan als ik af ging bouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik had mijn leven en leefstijl 180° gedraaid en moest dit ook echt blijven doen. Ik was gewoon niet meer dezelfde isja en het was mij duidelijk dat ik dat ook nooit meer ging worden. Het afbouwen met de Escitalopram ging goed. Tot de laatste mg.. ik was inmiddels van pillen overgegaan op druppels want een pil was niet te doseren. Dus 1 druppel Escitalopram elke dag. Dit heb ik uiteindelijk nog wel een half jaar moeten doen, tot ik op een dag griep kreeg. Ik dacht 'ik ben ziek thuis, veilig op mijn plekje. Ik probeer gewoon weer de druppel niet te nemen'. En waarempel, dit lukte! Ik was er helemaal vanaf en op zo nu en dan een paniek/ hyperventilatie aanvalletje bij het in slaap vallen savonds na kon ik eigenlijk bijna alles wel weer met mate. Alleen nuchter drukke plekken bezoeken mijd ik nog een beetje, maar ach ik ben inmiddels 35 en dat soort dingen trekt me sowieso niet meer zo. Heb enorm veel gewerkt aan zowel mijzelf als daadwerkelijk werk. Ik ben stucadoor en werken geeft mij rust. En het verdient leuk dus overdag en gemiddeld 3 avonden in de week aan de bak! Prima. Vakantie in het verschiet, heeerlijk! Tot nu.. mijn vakantie is afgelopen vrijdag ingegaan en Vanaf zaterdagavond tot heden is het 1 groot drama! Paniekaanvallen, de hele dag door hoog in de spanning, tintelende onderbenen tot pijnlijk aan toe, druk op mijn borst, kortademig. Heb diazepam besteld bij de ha. (Want dat helpt me enorm) ik kan wel janken! Zo machteloos en moedeloos.. ik vraag mij af of ik ooit weer mens zal zijn.. en ik word vader. Hoe dan?! HOE DAN!
ies
> 2 jaar geleden