Hi
Al jaren lang heb ik last van angsten. Vroeger heb ik veel drugs/huiselijk geweld en emotionele verwaarlozing meegemaakt.
Ik heb toen ik 12 was een virus op mijn evenwichtsorgaan gehad en sindsdien zoveel paniek en angsten gekregen (of toen pas echt naar de oppervlakte gekomen). Ik ben hier zo duizelig door geweest dat ik altijd bang ben gebleven om duizelig te worden. Ik durfde mijn huis niet meer uit. Thuis veel problemen met jeugdzorg maar ook durfde ik lange tijd niet meer naar school. Ik had veel nachtmerries en onrust. Het was zo'n vreselijke periode en ik voelde me als puber heel erg alleen en hulpeloos.
Uiteindelijk op mijn 15e uit huis gegaan en bij mijn toenmalige vriend gaan wonen. Dit was een beetje mijn redding. Het ging steeds beter met mij. Ik had nog wel periodes met angst, maar wel veel minder en ik kon steeds beter functioneren. Ik ging weer naar school en zelfs naar feestjes.
Ik ben hem heel erg dankbaar voor alles wat hij voor mij gedaan heeft.
Toch kwam ik er vorig jaar achter dat ik hem meer als familielid zag.
Ik ben ook verliefd geworden op iemand anders..
Ik heb de relatie beëindigd en ik ben mijn eigen pad gegaan.
Dit was echt zo moeilijk, alles kwijtraken, mijn basis en rust. Voor het onbekende.
Toch wilde ik het anders en meer gaan leven of gewoon feesten/dingen doen die ik nooit heb gedaan.
Helaas is het veel moeilijker gelopen dan gehoopt, en heb ik nu nog meer last van angst dan ooit. Ik voel me heel alleen en ben ook vaak alleen.
Ik loop heel erg vast met alles en weet niet hoe ik er uit kom. Ik werk nu niet en heb veel last van straatvrees en durf nu eigenlijk weinig zelf.
Echt het gevoel dat alles te veel is geworden in mijn lichaam.
Ik ben veel duizelig en dat maakt me zo bang.
Heb al zoveel therapie gehad door de jaren heen, EMDR, cognitief, exposure.
Nu heb ik lichaamsgerichte therapie.
Heel fijn, maar ik merk niet dat mijn straatvrees beter wordt of iets.
Heeft iemand een gouden tip?
Liefs
Es
Al jaren lang heb ik last van angsten. Vroeger heb ik veel drugs/huiselijk geweld en emotionele verwaarlozing meegemaakt.
Ik heb toen ik 12 was een virus op mijn evenwichtsorgaan gehad en sindsdien zoveel paniek en angsten gekregen (of toen pas echt naar de oppervlakte gekomen). Ik ben hier zo duizelig door geweest dat ik altijd bang ben gebleven om duizelig te worden. Ik durfde mijn huis niet meer uit. Thuis veel problemen met jeugdzorg maar ook durfde ik lange tijd niet meer naar school. Ik had veel nachtmerries en onrust. Het was zo'n vreselijke periode en ik voelde me als puber heel erg alleen en hulpeloos.
Uiteindelijk op mijn 15e uit huis gegaan en bij mijn toenmalige vriend gaan wonen. Dit was een beetje mijn redding. Het ging steeds beter met mij. Ik had nog wel periodes met angst, maar wel veel minder en ik kon steeds beter functioneren. Ik ging weer naar school en zelfs naar feestjes.
Ik ben hem heel erg dankbaar voor alles wat hij voor mij gedaan heeft.
Toch kwam ik er vorig jaar achter dat ik hem meer als familielid zag.
Ik ben ook verliefd geworden op iemand anders..
Ik heb de relatie beëindigd en ik ben mijn eigen pad gegaan.
Dit was echt zo moeilijk, alles kwijtraken, mijn basis en rust. Voor het onbekende.
Toch wilde ik het anders en meer gaan leven of gewoon feesten/dingen doen die ik nooit heb gedaan.
Helaas is het veel moeilijker gelopen dan gehoopt, en heb ik nu nog meer last van angst dan ooit. Ik voel me heel alleen en ben ook vaak alleen.
Ik loop heel erg vast met alles en weet niet hoe ik er uit kom. Ik werk nu niet en heb veel last van straatvrees en durf nu eigenlijk weinig zelf.
Echt het gevoel dat alles te veel is geworden in mijn lichaam.
Ik ben veel duizelig en dat maakt me zo bang.
Heb al zoveel therapie gehad door de jaren heen, EMDR, cognitief, exposure.
Nu heb ik lichaamsgerichte therapie.
Heel fijn, maar ik merk niet dat mijn straatvrees beter wordt of iets.
Heeft iemand een gouden tip?
Liefs
Es
Es
> 2 jaar geleden