Ik lees veel herkenbare dingen . Ik heb sinds me 19 de last van een angststoornis/ paniekaanvallen/agorafobie ondertussen 39. Je zou dan denken dat je het ondertussen wel onder controle moet hebben en dat klopt ook voor een deel . Als ik een jaar lang geen paniekaanval had gehad dan lachte het leven me toe om het zo maar te zeggen en zo voelde het ook . Ik hoefde geen rekening meer te houden met me angsten . ( altijd wel toch een beetje alert erop maar het belemmerde me niet ) Ik kon weer normaal naar de supermarkt en naar me sport wat ik graag doe en normaal naar me familie etc .Maar als het na een jaar ineens weer terug komt voelt het alsof je weer bij af bent en er opnieuw mee moet leren omgaan . Dat is wel vermoeiend , helemaal wetende dat je een jaar er vrijwel geen last van heb gehad . En dan het vervelende is weer van mensen die zeggen dat ze je begrijpen maar ze je niet begrijpen op het moment dat je aangeeft dat nu ff iets niet lukt vanwege de angst . Bijvoorbeeld naar je werk of naar de supermarkt of je sport etc .
Fear
> 2 jaar geleden