Heel bizar om al deze verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enige ben.
Ik ben 20 jaar en heb sinds ik klein was altijd al last gehad van mn hart. Vaak naar de huisartsen en ziekenhuizen, die zeiden elke keer dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk toen ik 17 was, met de ambulance naar het ziekenhuis gegaag. 3 jaar geleden heb ik een ablatie gehad, bleek dat ik geboren was met een hartritmestoornis. Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen.
De hartritmestoornis is verholpen, maar sinds een jaar ben ik bang.
Ik ben gestopt met school, ik ben gestopt met werken.
Ik zit gewoon thuis, want ik durf niks. Loop al een jaar bij de psycholoog maar het helpt niet.
Nu kom ik geregeld bij de dokter omdat ik bevestiging nodig heb dat mijn hart in orde is, zodra ik weer thuis ben vertrouw ik niet wat ze me vertellen.
Ik ben enorm bang om dood te gaan, elke dag wel een paar keer een aanval van pijn ( de dokter denkt datik syndroom van tietze heb), hartkloppingen, misselijk na alles wat ik eet, koud gevoel bij mn hart, hartoverslagen, zweten, huilen.
Ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik voel me echt niet serieus genomen door de dokter.
Weet nooit zo goed hoe ik alles moet verwoorden, en ze gooien alles op stress.
Ik heb inderdaad stress, door deze klachten. Dus waar komt het dan vandaan?
In ieder geval, iedereen die het leest, bedankt voor de tijd. En veel sterke allemaal.