Ik kamp al jaren met zeer zware paniekaanvallen. Altijd met ups en downs maar de downs zijn tegenwoordig allesoverheersend. Ik kan niets meer, zelf de korte autorit van ong 15 min naar mijn werk lukt niet meer, op slechte dagen die ik hier soms 2 uur over omdat ik dicht bij het werk wil blijven waar ik weet dat er 'hulp' is als ik zou flauwvallen of een hartaanval krijg. dus vanaf ik naar mijn gevoel te ver van de veilige zone ben draai ik terug. En zo rij ik dan 2 uur toertjes rond mijn werk tot ik mezelf zo beu ben dat ik erdoor boks en tot thuis ga, vaak ondertussen hypertventilerend bellend met mijn vriend of een vriendin die mij er dan doorpraat.
Nu ben ik een week thuis geschreven hierdoor om even terug op adem te komen, maar ik voel nog steeds koude ledematen en de 'bal' paniek vormen in mijn buik als ik denk aan de autorit van morgen.
Mijn eigenlijke vraag is, ik heb eigenlijk nooit de diagnose 'paniekstoornis' in vraag gesteld. Maar er is gewoon geen enkele vorm van beterschap, hoewel ik medicatie pak (escitalopram al 4 jaar), rescue drops van bach, sediplus relax, ik blijf altijd opnieuw buitenkomen en opnieuw proberen dus die héél veel 'exposure' , ik ben gestopt met roken al bijna een jaar, ik drink amper nog alcohol, alleen nog water met kalmeringsdruppels in of kalmeringstheetjes. Ik doe yoga, mediteer, lees boeken over paniek, ben bij een psycholoog in begeleiding.... En het wordt alleen maar erger.
Zijn hier mensen die lang dachten dat ze een paniekstoornis hadden maar waarvan achteraf bleek dat het bijvoorbeeld ADHD of autisme of OCD of.... was en je dus eigenlijk het foute behandelt? Want al die dingen hebben als symptoom ook angst/paniek. Is het denken jullie het waard om dit eens te laten onderzoeken en zo ja, waar laat je dit best doen?
Ik hoop dat mijn vraag een beetje duidelijk is, alvast bedankt om de tijd te nemen mijn lang verhaal te willen lezen!
Groetjes,
Roos