Beste allemaal,
Ik hoop dat ik mijn verhaal mag delen in de hoop dat jullie het herkennen? Ik ben de wanhoop nabij.
Waar we begonnen als flirt 2 jaar geleden, wilde ik het stoppen toen het een jaar geleden veel meer was dan fwb. We deden leuke dingen en maakten plannen. Hij liet altijd merken dat hij geen relatie wilde, op een gegeven moment merkte ik dat mijn gevoel te sterk was en wilde ik ermee stoppen. Een week later belde hij, ik heb nagedacht, ik wil niet dat het stopt. Ik wil samen zijn. Een fantastische tijd brak aan, uitstapjes, lol van alles. Tot ik na een verjaardag (4 maand samen) woorden kreeg met mijn dochter in het bijzijn van hem en zij zonen. Een week later kwam de mededeling, sorry maar ik voel niets meer voor je. Een bom ging af. Ik snapte er niets van. Kon deze ruzie de aanleiding zijn? Hij kon niets toelichten helemaal niets. Na veel googlen kwam ik steeds weer bij bindingsangst. Eerst verbraken we het contact maar al snel spraken we weer af. Hij was heel duidelijk, hij wilde geen relatie meer, maar een poging tot vriendschap werd weer fwb. Ik wist dat ik dit niet wilde en toen ik na 3 maand wilde zeggen dit wil ik niet kwam hij; ik wil echt samen met je zijn. Ik weet het zeker, 100%, ja 1000% zelfs. Afspraken gemaakt, wanneer je dit weer voelt wilt je dan alsjeblieft praten dan hoef je niet weer te vluchten. 6 weken verder…. Ik voel niets meer voor je. Ik ben kapot van verdriet, niet alleen door het verlies van mijn vriend maar ook van de vriendschap maar ook door het verraad. Want wederom, praten kan hij niet. Er zijn geen antwoorden, berichten over en weer , lange teksten maar van zijn kant zonder inhoud. Want eigenlijk ben ik perfect, hij voelt het niet.
Hoe dan? 6 weken geleden wist je het zeker…
Kan dit bindingsangst zijn?
Ik hoor graag ervaringen/herkenning.
Liefs.
Ik hoop dat ik mijn verhaal mag delen in de hoop dat jullie het herkennen? Ik ben de wanhoop nabij.
Waar we begonnen als flirt 2 jaar geleden, wilde ik het stoppen toen het een jaar geleden veel meer was dan fwb. We deden leuke dingen en maakten plannen. Hij liet altijd merken dat hij geen relatie wilde, op een gegeven moment merkte ik dat mijn gevoel te sterk was en wilde ik ermee stoppen. Een week later belde hij, ik heb nagedacht, ik wil niet dat het stopt. Ik wil samen zijn. Een fantastische tijd brak aan, uitstapjes, lol van alles. Tot ik na een verjaardag (4 maand samen) woorden kreeg met mijn dochter in het bijzijn van hem en zij zonen. Een week later kwam de mededeling, sorry maar ik voel niets meer voor je. Een bom ging af. Ik snapte er niets van. Kon deze ruzie de aanleiding zijn? Hij kon niets toelichten helemaal niets. Na veel googlen kwam ik steeds weer bij bindingsangst. Eerst verbraken we het contact maar al snel spraken we weer af. Hij was heel duidelijk, hij wilde geen relatie meer, maar een poging tot vriendschap werd weer fwb. Ik wist dat ik dit niet wilde en toen ik na 3 maand wilde zeggen dit wil ik niet kwam hij; ik wil echt samen met je zijn. Ik weet het zeker, 100%, ja 1000% zelfs. Afspraken gemaakt, wanneer je dit weer voelt wilt je dan alsjeblieft praten dan hoef je niet weer te vluchten. 6 weken verder…. Ik voel niets meer voor je. Ik ben kapot van verdriet, niet alleen door het verlies van mijn vriend maar ook van de vriendschap maar ook door het verraad. Want wederom, praten kan hij niet. Er zijn geen antwoorden, berichten over en weer , lange teksten maar van zijn kant zonder inhoud. Want eigenlijk ben ik perfect, hij voelt het niet.
Hoe dan? 6 weken geleden wist je het zeker…
Kan dit bindingsangst zijn?
Ik hoor graag ervaringen/herkenning.
Liefs.
Mia