Zoek een lotgenoot/maatje

Hoi Sabrina,

Heel herkenbaar. Als je er eenmaal inschiet dan kun je niet meer helder denken en is het heel lastig om uit de paniekstand te komen. Heb je er wel eens over nagedacht om hulp in te schakelen van een ervaringsdeskundige? Ik heb daar namelijk zelf veel aan gehad. Als je er meer over wilt weten, let me know. Sterkte!

Dit herken ik zeker. Vooral als ik ver van huis ben in een onbekende omgeving. Ik slik geen medicijnen en zit in mijn herstelproces. Althans dat hoop ik.

Ben je ook angstig voor de dood. Dat is een enorme trigger voor mij. Maar ook veel lichamelijke sensaties.

Hoe zou je contact willen?

Hoi Sabrina, herkenbaar verhaal hoor! Ik heb ook al sinds mijn tienerjaren paniekaanvallen. Nu zie ik pas hoezeer ik mijn hele leven me al probeer aan te passen aan nieuwe situaties, hoe slecht ik daar in ben en hoe ik mezelf altijd op mijn kop heb gegeven als het niet lukte. Het is me uiteindelijk gelukt te accepteren dat ik gewoon niet zo goed ben in nieuwe activiteiten, nieuwe sociale contacten, e.d. Het geeft een hoop rust om niet meer van jezelf te 'moeten'. Oxazepam en het hele riedeltje ken ik ook, ook het gevoel van falen als je het toch probeert. De gedachten houden nooit op. Ik wens je rust in je hoofd en dat je gedachten niet zo met alles aan de haal gaan.

Mail me op johndewit@hotmail.com

Omgeving delft in de buurt. Wandelen lijkt me wel leuk

Heel herkenbaar allemaal, ik woon in Limburg en ben 36 jaar. Heb ook een dochtertje van bijna 4 en getrouwd. Soms kan ik me niet voorstellen dat mensen hetzelfde meemaken. Een maatje zou voor mij ook fijn zijn. De somberheid herken ik, die slaat dan opeens weer toe. Ik ben er inmiddels wel achter dat het de hersenmist/brainfog is alsof de wereld stil staat om je heen. Oxazepam herken ik, heel fijn op het moment zelf maar de dag erna begint alles weer van voor af aan. Het helpt het probleem niet. Ik ben zelf ook gediagnostiseerd met een paniekstoornis, ik was altijd al angstig maar kon er nog prima op functioneren. Sinds 1,5 jaar ook vastgesteld en is alles erger geworden door een gebeurtenis. Ik hoor het graag van je.

Hoi Mandy,

Erkenning en daardoor meer herkenning kan het denk ik in het begin erger maken. Je wordt je meer bewust van je eigen gedachten en gevoelens.

De brainfog herken ik ook wel. Gelukkig gaat het ook steeds weer over. Ik merk dat het nu beetje bij beetje beter gaat. Maar het gaat heel langzaam.

(Het lijkt erop dat Sabrina hier niet meer meeleest..)