Wakker worden met paniek

Ik wil nog graag iets meer zeggen over bovenstaand verhaal.
Het meeste maak ik alleen door. Mijn partner wil er zo weinig mogenlijk last van hebben. Wordt er boos om, maakt ruzie en zegt, denk aan wat anders en verzet je een beetje.
Ik zeg er dan ook maar bijna niets meer over en probeer het voor mezelf te houden.
Maar ik kan bijna niet meer

Ik heb het ook vaak in de nacht ik word ook heel erg bang van dat ik altijd iemand wil bellen om mij gerust te stellen maar dat is niet altijd gelukt. En ik ben daarna ook heel dag duizelig .gewoon heel eng.

Jouw verhaal is precies zoals die van mij. Zodra ik wakker wordt is dat angstige gevoel er en dan vooral de angst hoe ik deze dag weer door moet komen. Tegen het einde van de dag/ begin van de avond wordt ik wat rustiger maar dan word ik 's avonds laat al weer onrustig omdat ik zo bang ben voor de volgende ochtend als ik weer wakker wordt met de hele tijd dat angstige gevoel. Het is bijna niet vol te houden

Hoi allemaal
Heel herkenbaar allemaal. Wat kan je brein toch lastig zijn.
En ook het anderen er niet mee lastig willen vallen. Zo herkenbaar. Je (ik) wil niet steeds mensen met hetzelfde verhaal "lastig vallen".

En 's nachts werkt alleen Je onbewuste brein. Vandaar ook de meestcrare dromen en het onrustig wakker worden soms.

Hoi allen, je ziet maar we zijn niet te enigen.
Niettemin wel eenzaam.
Een goede dag is er een met een paar dingen om ongerust en angstig voor te zijn.
Dragelijk en ik kan dan ook nog wel blij zijn.
Het ergste is als er weer een dag komt met een paniekaanval die ik bijna niet onder controle krijg, doodeng.
Ik weet het, het gaat weer over maar komt steeds weer terug.
Het niet goed uit kunnen leggen wat er dan met je gebeurt is heel erg, net of je een aansteller bent en aandacht vraagt.
Elke reactie is zeer welkom!!

Hoi Maria,

Inderdaad enorm vervelend (en soms beangstigend ook)
Ik merk dat het programma dat ik heb gevolgd toch wel eea heeft gebracht. (Is geen reclamecampagne 😁)
Ik had mijn eerste paniekaanval 26 jaar geleden, en si ds die tijd is het bij mij heel vaak de angst voor de angst. Jeetje denk ik dat bij beginnende angst, daar ga ik weer, en uiteraard ga ik dan ook weer.

Door verschillende technieken en inzichten gaat het nu wel beter maar ik ben er nog zeker niet. Veel reacties en gedachten zitten zo ingebakken. Verandering is moeilijk.

Wat in elk geval al hier vaak een beetje helpt is aandacht voor de ademhaling en spanning. Schouders laag (goed opletten wat je dus onbewust aanspant) en de ademhaling meer controleren. Langer uitademen dan inademen.

Is dat alleen aal de oplossing? Zeker niet, maar het helpt wel.
De rest van het programma dat ik volg(de) is erg uitgebreid en veel te veel om hier te schrijven

Hoi Newbee. bedankt, ook de anderen met hun moedige verhalen.
Kan je iets meer vertellen over het programma dat je volgde.
Ik heb na eindeloos worstelen na hartstilstand en coma in 2020, zonder angstmedicatie, weinig hulp van artsen en artsenassistent, die lief was maar eigenlijk niets van mijn paniek en angst begreep,
een doorverwijzing gekregen naar de ggz.
Een jaar wachttijd, geen fijn vooruitzicht. Vandaar na dit lange relaas mijn bovenstaande vraag aan jou.
Graag hoor ik van je, groet Maria

Hoi Maria,

Een jaar wachttijd is inderdaad erg lang.

Ik heb het breinfijn programm gevolgd.
Behoorlijk uitgebreid, kost ook tijd. Maar ondanks dat ik er nog niet ben, denk ik dat het een goed programma is.

In het begin ging het heel snel supergoed, ik denk vanwege de herkenning, maar zo mooi was het toch niet 😁

Jezelf veranderen is niet eenvoudig. En verstandelijk weet ik meer en meer wat ik wel en niet moet doen, mijn onbewuste brein werkt nog vaak tegen.
Vooral in de periodes dat het goed gaat moet je reflecteren en oefenen. Dat is mijn punt, op die momenten "genoot" ik er vaak van dat het goed ging, en ging pas weer oefenen als het minder ging. Grrrr

Oh en wat ook vaker te lezen is. Vecht niet tegen het gevoel, dat maakt het alleen maar erger. En dat is ook zo is mijn ervaring
Het er laten zijn (bereidheid) maakt niet dat het weggaat, maar het maakt het veel minder heftig.
Uiteindelijk zorgen alle hulpmiddelen ervoor dat je emmer minder snel vult, en op termijn veel leger is en niet meer overloopt (paniek/angstaanval)

Zover ben ik nog niet, en ik zet nog geregeld strategieën in

Hoi ik heb het vooral in de ochtend als ik wakker word begint het weer de adrialine giert door me lichaam en dan hyperventilatie loop al lang ook bij dokters en pathologen ik ben een gevoelig mens dat si ook wel lastig kan het niet loslaten in me hoofd en soms gaat het weer tijd heel goed en dan door iets van stress komt het weer en vooral moe en lusteloos probeer wel me dingen te blijven doen , maar het gaat niet uit me hoofd en blijf het toch voelen

🙂

Weet dat jullie niet alleen zijn en de tijd waarin we leven zorgt ervoor dat onze emmer sneller vol loopt of ja en ons hoofd. De prikkels die we tegenwoordig tot ons krijgen, de enorme keuzes in alles, de schermtijden. Kortom het is veel. Volg Charlotte Labee voor veel herkenning hierin, ook haar boeken lezen is erg fijn. Veel mensen kampen met angsten en/of hebben al eens paniekaanvallen ervaren. Maak het bespreekbaar, vraag om hulp. Alleen lukt het niet.

Hi ik heb ook heel erge last van hyperaaanvallen paniek en angst heel de dag door buiten adem ook huilen heel de dag nie goed kunnen ademen kom bijna nergens kan ook nergens van genieten en voel me helemaal alleen de adem de angst echt een struggle en een lijdensweg elke dag opnieuwe heel de dag dit meemaken wordt er echt gek van

Hoi Bibi, wat erg om te lezen. Ik weer er alles van probeer eens enkel via de neus adem te halen, dan adem je namelijk automatisch via de buik, daarmee breng je je lichaam weer tot rust. Veel sterkte.