Hallo allemaal. Ik hoop dat ik niet de enige ben (want zo voel ik me wel). Spontane zweetaanvallen en bleekheid en negatieve gedachtes wat andere mensen over me zouden denken. Ik blijf liefst op de achtergrond, maar schreeuw tegelijk om meer aandacht... Ik verzin altijd wel iets om niet ergens heen te gaan (als iemand me vraagt...) om die negatieve gedachtengang te vermijden, en verlies zo bijgevolg meer en meer vrienden, omdat er ook geen initiatief vanuit mijn kant komt... Ik woon alleen, en voel me hier het beste als ik alleen ben. Tegelijk voel ik ook een grote leegte, dat dit ook niet de bedoeling kan zijn voor de rest van mijn leven... Ik voel me niet goed in mijn eigen lichaam, en zoek enkel troost in junkfood helaas... Mijn beste kameraad (die zowat hetzelfde was als ik, heeft me ook 3 jaar geleden in de steek gelaten. Hij was de enige waar ik me goed bij voelde, omdat ik wist dat hij ook een beklemmend gevoel had in het openbaar, en we ons aan elkaar optrokken en er zelfs mee lachten wat voor kamerplanten we eigenlijk zijn... Nu heb ik dus niemand meer, kom ik niet meer buiten, heb ik angst voor kritiek. Enige dat ik nog doe is werken, junkfood eten en gamen/tv kijken... Ik sluit me maar al te graag op... Als er nog zo'n mensen zijn zoals ik, kom ik graag in contact, om er misschien toch een vriendschap op over te houden. Ik ben graag in rustige omgevingen, weinig mensen, geniet graag van de rust en stilte om me heen. Ik ben mannelijk, 35 jaar, provincie antwerpen. Groetjes, Jelle
Jelle
23-03-2024