Ik slik al vanaf mijn 20e paroxetine wegens angsten en depressieve episodes. Altijd ups en downs gehad maar mij gered, getrouwd, 2 prachtige kinderen gekregen, tot in 2017 ik door omstandigheden van buitenaf de weg kwijt raakte, erg depri werd en veel toename angsten, paroxetine verhoogd en de wegkwijtgeraakt, uiteindelijk via een psychiater overgestapt op venlafaxine onder goede begeleiding, Hier heb ik ik redelijk op gefunctioneerd, veel lichamelijke klachten altijd het gevoel gehad dat er een knop in mij aangedrukt werd van stress en hyperventilatie, maar ik redde mij.
Tot ik anderhalf jaar geleden met een hypertensive crisis werd opgenomen(gevaarlijk hoge bloeddruk) dit kon mede komen door de venlafaxine dus, moest switchen van medicatie, via huisarts over op citalopram, na een week van agressie en boosheid over op sertraline, 5 weken volgehouden, zo depressief en misselijk, was alleen maar aan het kokhalzen over op escitalopram, toen ging het beter, maar ik bleef angstig, bang voor het hele leven en zeer depri, in april vorig jaar toch weer paroxetine geprobeerd 10mg ging geweldig, voelde mij weer mens, na 2 weken verhoogd na 20 mg en bergafwaarts, erg depressief en wilde niet meer. Xanax gekregen en terug naar escitalopram, uiteindelijk via consult bij psychiater die zei verder maar op te bouwen met druppels en uit te kijken met de xanax retard, moest maar zelf kijken wat het beste was!!!!!! Als ik in behandeling wilde was de wachttijd een jaar, ondertussen kon ik terecht bij zelfstandige psychologenpraktijk dus daar begonnen, xanax afgebouwd en op 2 mg diazepam per dag en 15 mg escitalopram, ups en downs, maar meer downs, vooral erg veel angst en bang voor het hele leven, de buitenwereld en de dood, enorme schuldgevoelens naar de kinderen, ben geen blije moeder meer, er is niets meer van mij over. Mijn psycholoog komt ook niet verder met mij, nu na een klein jaar en weer verwijzing naar ggz, waar ik pas in mei terecht kan, ik heb met de huisarts overlegd nog 1 keer paroxetine te proberen 10 mg, eerste 2 weken waren weer goed, voelde mij weer een beetje mijzelf, had na ruim een jaar weer hoop dat het goedkomt, maar nu naar 6 weken nog steeds 10 mg, ben ik weer terug bij af alleen ook erg agressief, dit ben ik van nature helemaal niet, maar kan iedereen wel aanvallen, mijn arme gezin, ik ben zo boosaardig, schaam mij diep, ben ook zo boos op mijn huisarts, voel mij zo in de steek gelaten, ben eigenlijk boos op de hele wereld en voel mij verbitterd en alleen, en ben in staat om af te reizen na Rusland om daar iemand te liquideren(bij wijze van) zoveel boosheid en agressie dat ik voel.
Wat moet ik doen...... stoppen met alles en alleen met diazepam of xanax verder doorzetten, ik weet het niet meer, wilde mij vandaag opzettelijk pijn doen, nou dit heb ik mij hele leven nog niet gehad, als iemand tips of advies heeft graag, ik weet het allemaal niet meer, kan eigenlijk niet meer, maar moet voor de kinderen, maar kan het niet meer opbrengen om op te staan, aardig te zijn, schaam mij zo diep voor mijzelf, al die arme mensen in Oekraïne vechten voor hun leven en ik, met een dak boven mij hoofd heb geen levenslust meer, alsjeblieft heeft iemand ervaring of advies wat te doen
Tot ik anderhalf jaar geleden met een hypertensive crisis werd opgenomen(gevaarlijk hoge bloeddruk) dit kon mede komen door de venlafaxine dus, moest switchen van medicatie, via huisarts over op citalopram, na een week van agressie en boosheid over op sertraline, 5 weken volgehouden, zo depressief en misselijk, was alleen maar aan het kokhalzen over op escitalopram, toen ging het beter, maar ik bleef angstig, bang voor het hele leven en zeer depri, in april vorig jaar toch weer paroxetine geprobeerd 10mg ging geweldig, voelde mij weer mens, na 2 weken verhoogd na 20 mg en bergafwaarts, erg depressief en wilde niet meer. Xanax gekregen en terug naar escitalopram, uiteindelijk via consult bij psychiater die zei verder maar op te bouwen met druppels en uit te kijken met de xanax retard, moest maar zelf kijken wat het beste was!!!!!! Als ik in behandeling wilde was de wachttijd een jaar, ondertussen kon ik terecht bij zelfstandige psychologenpraktijk dus daar begonnen, xanax afgebouwd en op 2 mg diazepam per dag en 15 mg escitalopram, ups en downs, maar meer downs, vooral erg veel angst en bang voor het hele leven, de buitenwereld en de dood, enorme schuldgevoelens naar de kinderen, ben geen blije moeder meer, er is niets meer van mij over. Mijn psycholoog komt ook niet verder met mij, nu na een klein jaar en weer verwijzing naar ggz, waar ik pas in mei terecht kan, ik heb met de huisarts overlegd nog 1 keer paroxetine te proberen 10 mg, eerste 2 weken waren weer goed, voelde mij weer een beetje mijzelf, had na ruim een jaar weer hoop dat het goedkomt, maar nu naar 6 weken nog steeds 10 mg, ben ik weer terug bij af alleen ook erg agressief, dit ben ik van nature helemaal niet, maar kan iedereen wel aanvallen, mijn arme gezin, ik ben zo boosaardig, schaam mij diep, ben ook zo boos op mijn huisarts, voel mij zo in de steek gelaten, ben eigenlijk boos op de hele wereld en voel mij verbitterd en alleen, en ben in staat om af te reizen na Rusland om daar iemand te liquideren(bij wijze van) zoveel boosheid en agressie dat ik voel.
Wat moet ik doen...... stoppen met alles en alleen met diazepam of xanax verder doorzetten, ik weet het niet meer, wilde mij vandaag opzettelijk pijn doen, nou dit heb ik mij hele leven nog niet gehad, als iemand tips of advies heeft graag, ik weet het allemaal niet meer, kan eigenlijk niet meer, maar moet voor de kinderen, maar kan het niet meer opbrengen om op te staan, aardig te zijn, schaam mij zo diep voor mijzelf, al die arme mensen in Oekraïne vechten voor hun leven en ik, met een dak boven mij hoofd heb geen levenslust meer, alsjeblieft heeft iemand ervaring of advies wat te doen
Anoniem
> 2 jaar geleden