Verslaafd aan doodsangst

Een hardnekkig kriebelhoestje bracht mij 9 jaar geleden bij de longarts, die mij direct doorstuurde naar de cardioloog, en pats boem: ernstig hartfalen, pompkracht nog 10%...
Achteraf haf de kriebelhoest daar niets mee te maken, maar de levensbedreigende kwaal kwam uit het niets. Een maand later kwam daar nog eens de diagnose ernstige apneu bij.
Leven omgegooid, bezig met beter worden in plaats van ziek zijn, geen druppel alcohol meer dan 20 kilo afgevallen.mna 1,5 jaar apneus weg, pompkracht nu stabiel op 50-55%, en de cardioloog gaf mij in januari te verstaan het niet nodig te vinden, mij nog terug te zien.
Dus feest, na negen jaar!?
Nou nee: ongeloof...
In mei dagenlang hartoverslagen - cardioloog: niks aan de hand, je maakt je veel t druk.
Ging weer over.
Juni: slikproblemen. Paniek: keelkanker? Slokdarmkanker?
Huisarts kon niets vinden, KNO-arts ook niet, en deze ervaren man gaf ook aan, dat iedere gedachte aan kanker, ook de slokdarm, onzin was: 'klassieke globus'.
3 weken geleden rocheltje, uitgegroeid tot bronchitis, flink hoesten. bronchitis? Het zal wel longkanker zijn...
Paniek, dus, zo lang als dat hoesten blijft...
Uitgeput inslapen, en om half vijf weer klaarwakker worden met de 'longkankergedachte'...
Verslaafd aan doodsangst: geen pretje, zeker ook voor de naaste omgeving niet?
Wie herkent dit fenomeen, en is uit deze nachtmerrie ontwaakt, zo ja: hoe???
Dank!

John, 68.