Wat moet of kan ik nog doen?

De angststoornissen zijn bij mij al heel lang en naar mate ik ouder word, des te erger wordt het. Ik ben manischdepressief, HSP en heb last van stemmeningswisseling. De angst en onzekerheid beheersen mijn hele leven. Ik heb daarom nooit mijn studies kunnen afronden, nooit lang bij een baas en dus heb vaak financiële problemen. Om mijzelf uit de nest te helpen zocht ik een oudere man, om te trouwen, want ik lijd ook aan verlatingsangst. Maar helaas is heeft mijn man geen geld en is nu fysiek van mij afhankelijk. Hij heeft ook autisme en een aanrakstornis, dat maakt voor mij het erg moeilijk, want ik verlang naar een arm om mij heen vooral in mijn moelijke periode. Ik ben een struikelblok voor mijzelf, als ik iets heb gezegd of gedaan ga ik mij tig keer zitten af te vragen of dat wel goed was, of die en die niet verhaal bij mij zou komen halen, wrak nemen enz. Ik vermijd contact omdat telkens zet ik mijzelf te kijk, dan voel ik mij nog kwetsbaarder en de angsten steken de kop op. Inmiddels ben ik ongeveer midden zestig en dat gaat niet over of minder worden ; omdat door inanciële gebreken kunnen we ons niet veel permiteren. Ik zie iedereen om mij heen van hun leven te genieten en ik maar binnen. Zodra ik naar buiten ga, van elke zucht wind of kleine druppel regen, bezorgd mij een zware migraine. Mijn leven zit op de kop en ik weet het niet meer wat ik moet doen. Ik wil pertinent geen chemische medicijnen uit angst voor de bijwerkingen. Ik heb geen vrienden, want volgens mij vindt men mij vreemd of te veel eisend, of autoritaire of te moeilijk en zij nemen gauw afstand dat komt ook van mijn kant. Overigens ik ben dit aan het schrijven terwijl het eten nog moet klaar gemaakt, de was doen, naar de containers, maar zo gaat dat bij mij iedere dag, alles te laat, alles gebeurt te laat. Voordat ik het weet is de dag voorbij. Wat moet of kan ik nog doen?