Vorig jaar april heb ik een traumatische ervaring meegemaakt toen mijn man ernstig ziek in het ziekenhuis lag.
Sindsdien is het bij mij begonnen, onrustig gevoel, zenuwachtigheid en angstig zijn. In oktober hoorde ik op de radio een verhaal over een jonge presentatrice die borstkanker bleek te hebben en dat het belangrijk was om jezelf te controleren. Dat is bij mij blijven hangen in mijn hoofd op de een of andere manier waardoor ik ineens mezelf heel vaak ging controleren. Ik ben niet familiair belast, maar er blijft een angst aanwezig. En in november voelde ik bij mezelf een knobbeltje, ik kreeg een totale paniekaanval, zag mezelf al 100x doodgaan en noem maar op. Uiteindelijk bleek het gelukkig om niks bijzonders te gaan. Maar het heeft bij mij echt iets gedaan. Ik ben sindsdien zo ontzettend angstig om iets te voelen in mijn borsten, ik ben erg nerveus om te douchen omdat ik bang ben iets te voelen ik ben bang om mezelf in de spiegel te zien, bang om iets te zien wat er afwijkend uit ziet. ik heb in januari nog een echo gehad omdat ik weer wat voelde en 10 maart j.l. weer. En ik voelde afgelopen vrijdag weer wat waarvan ik twijfelde of het er al zat of niet. Om gek van te worden!!! Verstandelijk kan ik met momenten redeneren dat als ik 3 weken terug nog een echo gehad heb, dat wat ik nu voel niks bijzonders kan zijn, dan gewoon klierweefsel, en dat het er waarschijnlijk altijd gewoon al zat, maar omdat ik nu mezelf zo grondig onderzoek ik alles voel en opmerk!
Maar oh ik kan echt vaak doorslaan met de gedachten wat als.... wat als....
Ik heb deze week intake gesprek gehad bij de psycholoog en ik ga daar straks wekelijks heen en ik heb van de huisarts oxazepam gekregen voor de momenten als ik het echt niet meer trek.
Maar ik heb advies en herkenning nodig om andere die dit ook ervaren en ook geruststelling.