-
Ik heb een paar jaar een relatie gehad met een man die dwangneuroses had. Hij at alleen maar junkfood. En hij had allerlei tikjes bij het openen van deuren, het lopen over tegels, etc.
Ik ben uiteindelijk bij hem weggegaan omdat ik het idee had dat hij niet zou veranderen. Hij zag zelf onvoldoende in dat hij een probleem had.
Ik had geen zin om onderdoor te gaan aan zijn problemen en ik ben erg opgelucht dat ik nu weer aan mezelf kan denken en niet meer constant bezig hoef te zijn met de problemen die hij veroorzaakte.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Anoniem
10
1
Laatste bericht: 28-05-2024
Rapporteer bericht
-
Alle reacties weergeven...
-
Beste,
Ik heb zelf een zware angststoornis OCD.
In wat je zegt toont aan dat jij niet begrijpt ( wat ook normaal is zonder hulp) wat een dwangstoornis inhoudt. Wat mij raakt is dat je zegt “je niet meer hoeft bezig te zijn met de problemen die hij veroorzaakte”.
Dat is bijzonder hard voor iemand met een dwang. Wij kiezen hier niet voor en wij beseffen maar al te goed wat dit meebrengt voor onze omgeving. Steun en liefde is de grootste motivatie. Echter is dwang zo hardnekkig. Een probleem in onze hersenen. Wij kunnen hier bijna op den duur niet meer aan uit geraken. Het eet je volledig op. Wat jij nu allemaal zegt is een dooddoener voor mensen met ocd, zo een onbegrip en kritiek zorgt enkel voor een negatieve spiraal en zich afsluiten.
Sara
28-05-2024
Rapporteer reactie
-
Reacties verbergen...
Forum Dwangstoornis / OCS - forum lotgenoten