Mijn kleine broertje kwam naar me af met pijn in de borst en moeite met ademen. Hy sugereerde mij om hem naar het ziekenhuis te brengen. Dus ik heb de auto genomen om hem weg te brengen naar het ziekenhuis.
eerlijk gezegd vond ik dit wel een van mijn ongerustte rits dat ik ooit heb meegemaakt. Ik had veel moeite om hem te kalmeren en gerust te stellen, maar het gaf mij een machteloze gevoel toen ik hem bezig zag. Zijn eigen borst proberen te maseren, proberen te ademen, allerlei posities dat hy nam om te kunnen ademen, zoals zijn hoofd uit het raam steken. tintelingen in zijn handen en voeten. Wat een rit! een rit dat ik nooit zal vergeten hy werd rood, hy kreeg tranen en er was niks dat ik eraan kon doen.
toen we aan kwamen bij de docter kon hy niet rustig blijven dus moest ik hem laten afkoelen buiten wat heel moeilijk was, en verder kreeg hy tranen in de oog en masseerde zijn borst heel de tijd in cirkel vormen. om beter te kunnen ademen probeerde hy heel de tijd in te ademen via zijn neus en uit te ademen via zijn mond, maar hielp ook niet veel precies.
De doctor heeft niet veel gezegd. De terug rit was ook niet even fijn. Hy zat te huilen omdat hy schrik had om te sterven. Hoe kan dit eigelijk gebeuren? eerste keer dat ik hem zo zie. kan mijn broertje sterven hieraan? moet ik mij al psychologisch voorbereiden voor instanties, zoals de dood? Zal dit vaker gebeuren?
Geen idee wat er is gebeurd met mijn broertje heel bizar, als iemand mij een raad kan geven, ben ik bereid om ernaar te luisteren!
eerlijk gezegd vond ik dit wel een van mijn ongerustte rits dat ik ooit heb meegemaakt. Ik had veel moeite om hem te kalmeren en gerust te stellen, maar het gaf mij een machteloze gevoel toen ik hem bezig zag. Zijn eigen borst proberen te maseren, proberen te ademen, allerlei posities dat hy nam om te kunnen ademen, zoals zijn hoofd uit het raam steken. tintelingen in zijn handen en voeten. Wat een rit! een rit dat ik nooit zal vergeten hy werd rood, hy kreeg tranen en er was niks dat ik eraan kon doen.
toen we aan kwamen bij de docter kon hy niet rustig blijven dus moest ik hem laten afkoelen buiten wat heel moeilijk was, en verder kreeg hy tranen in de oog en masseerde zijn borst heel de tijd in cirkel vormen. om beter te kunnen ademen probeerde hy heel de tijd in te ademen via zijn neus en uit te ademen via zijn mond, maar hielp ook niet veel precies.
De doctor heeft niet veel gezegd. De terug rit was ook niet even fijn. Hy zat te huilen omdat hy schrik had om te sterven. Hoe kan dit eigelijk gebeuren? eerste keer dat ik hem zo zie. kan mijn broertje sterven hieraan? moet ik mij al psychologisch voorbereiden voor instanties, zoals de dood? Zal dit vaker gebeuren?
Geen idee wat er is gebeurd met mijn broertje heel bizar, als iemand mij een raad kan geven, ben ik bereid om ernaar te luisteren!
Anonymous
> 2 jaar geleden