Ik heb het zelf opgezocht

Bij het beginnen van dit verhaal voel ik me al schuldig, omdat ik het zelf heb opgezocht integenstelling tot vele anderen hier. Toch wil ik wil het delen met jullie.

2-07-2020 heb ik onveilige gemeenschap gehad met een vrouw. Ik ben in al mijn naïviteit meegegaan met het verhaal dat ze sterk verminderd vruchtbaar zou zijn.

27-07-2020 kregen ik en nog 2 andere jongens een appje dat ze zwanger zou zijn, maar ze niet wist van wie het zou zijn. Bij het vernemen van dit nieuws schoot er een steen in mijn maag en ik raakte in shock. Ik nam het al aan als waarheid, dacht direct dat het van mij zou zijn en ik voelde mijn toekomst wegzakken.

De weken die hierop volgden waren extreem zwaar. Ik sliep op slaapmedicatie en huilde zo'n beetje ieder moment van de dag. Wat heb ik toch gedaan dacht ik. Na 5 weken heb ik toch besloten om haar een appje te sturen hoe de vork in de steel zou zitten. Ze kwam met het nieuws dat het hartje is gestopt met kloppen en dat ze het "kind" moet laten verwijderen.

Ik vond dit heel erg voor haar, maar tegelijkertijd vond ik het zelf wel een opluchting. Toch bleven de gedachten mij achtervolgen met: "ze zou toch niet over een paar jaar alsnog voor mijn deur staan". Deze gedachten kan ik op de dag van vandaag niet loslaten. Ik heb haar na het appje (waarin ze alles nog een keer uitlegde) al een keer opgezocht maar toch blijven de achtervolg-ideeën. Gisteren heb ik mijn 1e EMDR sessie gehad, ik ben benieuwd!

Iemand nog tips? Misschien nog een keer bezoeken? Zal dat überhaupt een meerwaarde zijn?